tam bir sene geçti

işte o cenaze hazırlıkları başladı. babam , annem , dayılarım , halalarım , dedemin tanıdığı ve dostları, cenazeye katılmışlar. ben ve kardeşim gitmedik, okuldaydık. o anı görmemizi istemiyorlardı. sonra taziye evi bizimdi.( dedemin kanser olduğunu öğrendiğimizde, sen kendine bakamazsın bahanesiyle bizim evde kalmaya başladı.) komşular geldi. tanıdıklar, antepden , istanbuldan akrabağalar geldi. dedm hakkında olaylar anlattılar. onlardan birini dinlerken ne büyük çınarı kaybetmişiz diye içimden geçirdim. gerçekten büyük adamdı, her dedemlere gidişimde ayrı bi mutluluk sarardı suratını. en kötülerden biride 52sindeki taziyede oldu.

mekan yine bizim ev, insanlar var 30-40 kişi. iki tane imam geldi işte dualar okundu ...

babam tekrar sarardı beyler arkasında oturuyordum. o an ne hissetiyse, ben de hissettim. içimde bi burukluk vardı.

bu olaylar bittikten sonra, dedemin odası(eskiden benimdi), ben tekrar oraya taşındım. sonra bir gece uyurken rüyamda, suratı sanki uyur gibi rüyama girdi, rüyada bir kasılma hissettim. kalktığımda çok fena terlemiştim, o bir saniyelik süren rüya bize uzun gözükür ya, lanet olsun ona.
ertesi hafta okulda birden aklıma girdi dedem, birden gözüm doldu, kendimi karşı koyamadım ve ağlamya başladım, ama sessizce, yanımdaki dostum, sıra arkadaşım ne oldu ? demesiyle ağladığımı fark etti. öndeki 2 arkadaşım döndü falan. ben utandım niye oldu onu da bilmiyorum.

öğretmenden izim aldım çıktım lavaboya, sakinleştim ,yüzümü yıkadım sınıfa geldim. dostum ne söylediyse artık, bazı arkadaşlarım ne derdin varsa söyle bizimde derdimiz diyerek bana arka çıktılar sağolsunlar.