inci itiraf

yıllar önce ben ortaokula giderken babam bir muhabbet kuşu almıştı eve.. onunla konuşur oynardım seyrederdim.. birgün kafesinden çıkardım elimde sevmeye başladım.. daha sonra pencereyi kapıyı kapatım evin içinde serbest bıraktım ama hayvan hareket etmiyordu sonra tutup onu havaya attım geri döndü.. tutup daha hızlı fırlattım yine geri döndü.. sonra daha hızlı daha hızlı..en sonunda hayvanı karşı duvara fırlatmıştım.. bunun olmasını istememiştim boncuk..ah boncuk.. eski dostum affet beni.. çocuktum ne yaptığımı bilmiyordum.. keşke orda o anda ölseydinde acı çekmeseydin..ama ölmen iki gün sürdü..iki acı dolu gün.. hepsi benim suçum..ben seni kendimden uzağa attıkça sen bana döndün. bununla yetinmedim ve ölümüne sebep oldum.. boncuk affet beni çünkü ben kendimi affedemiyorum..ne zaman yalnız kalsam aklıma duvara çarptığın o saniye geliyor. daha sonra yere kapaklanıyorsun.

bunu gerçekten omuzlarımdan atmam gerekiyormuş.. çok daha rahatlamış hissediyorum.. okuyan ve hislerimi azıcık da olsa paylaşan varsa teşekkür ederim.. teşekkür ederim inci sözlük, beni dinlediğin için..