osmanlıyı seven türk olamaz

falih rıfkı atay, batış yılları adlı eserinde şunları yazıyor:

”kendime ilk defa ne zaman türk dediğimi pek hatırlamıyorum. bizim çocukluğumuzda türk, kaba ve yabani demekti. islam ümmetinden ve ‘osmanlı’ idik. ilmihallerde baş dersimiz ‘din ile milliyetin bir olduğunu’ öğrenmekti. vatan sözü yasaktı. onu ben büyüyüp de namık kemal’i okuduğum günlerde kitapta gördüm. kulağımla ancak meşrutiyet’te duydum. padişah kulları idik. okul çıkışlarında her akşam sıraya girer, ‘padişahım çok yaşa’ diye bağırırdık.
… okullarda da arab’a arap, arnavut’a arnavut, rum’a rum, fakat kendimize osmanlı derdik.”