çoğumuzun annesi genç yaşta evlendi

ve 17-18'inden itibaren hayatını bizlere adadı. kendi hayatını yaşayamadı, çılgınlıklar yapamadı, istedigi kıyafetleri alamadı, sırtına çantasını takıp interrail yapamadı, kız arkadaşlarıyla kafayı bulup sabahlara kadar eğlenemedi, hoşlandığı çocukla ilgili dedikodusu içinde kaldı, konser mi? o da ne? belki sinema, o da 1-2 defa. makyaj? amaaaan bizden geçti artık dedi. onun için tatil; çocuğunun tatiliydi, onun için başarı; çocuğunun başarısıydı, o hasta olmazdı, hastalık; çocuğu hastaysa vardı çunku. bi baktı yaşı 50 oldu, umutları, hayalleri yaşlandı, artık hayalleri çocuğunun evliliğiydi.

o anne aslında 17'sinden beri çocuğunun ta kendisiydi.

sevgililer günü mü? sadece gazetelerden okuduğu bir haberdi.

sevgililer günün kutlu olsun annem. sen bu günü yaşayamadın, çünkü bize aşıktın...