babanızdan yediğiniz dayak hikayeleri

beyler 10 yaşındayım.. yeni bi küfür öğrendim arkadaşıma söyleyim dedim. maksat o da duysun bilsin vs.. falan küfür de bu "tarkanı gibmişler" yani bilmeyene şöyle bi açıklama geçeyim "ta arkanı gibmişler" her neyse bende o yaşlarda salak aptal gibtir laflarını biliyorum böyle kelime oyunu olan bi küfür duyuncada arkadaşımlada paylaştım. bu bin kurusu bu küfürü babama söylemiş, bana böyle böyle dedi diye.

babam da bi gün dükkana çekti beni ağzımı burnumu kanattı. ipne nasıl vuruyor ama, sanki düşmanına vuruyor yavşak. her neyse beyler ağzım yüzüm kan içineydi. babam dedi ki bu küfürü kimden öğrendin? hatırlamıyom dedim hayır söyliceksin kimden öğrendin dedi. ben de abimden dedim. abim o zamanlar 17 yaşında bi liseli, babam abimi de bi güzel dövdü orda, sonra bana annem dedi; niye abin dedin dedi.. bende çünkü o söyledi dedim, abim ordan iddalı bi şekilde hayır ben öğretmedim diyo, ama ben de inatla sen öğrettin diyorum..

işin özü abim öğrettimi öğretmedi mi hatırlamıyorum şu saatten sonra, 21 yaşındayım zaten.

hayatımda yediğim ilk ve son dayaktır. annem arada hala söyler, biz bu çocuğu hiç dövmedik, çok güzel yetişti bu çocuk diye.. benim de her bu lafta aklıma bu dayak meselesi gelir ama hiç bir zaman da açıp böyle böyle olmuştu diye hatırlatmadım olayi.. ulan binler bak duygusallaştım, abimi arayıp bu olaydan bahsedicem şimdi..

edit: abim hatırlamadı lan