hasan şaş

hasan şaş mı yoksa rüzgar mı daha hızlı anlayamadık.

böyle yazmışlardı. yıllar sonra göbekli haliyle hamburg maçında 20 dakikada nefesi kesilen hasan için. ankaragücünde oynarken fenerbahçenin teklif metnini okumadan reddeden ve galatasaray`ın teklifini okumadan kabul eden adam: hasan şaş.

onu çok sevdi bu halk. o hala mahallede top oynayan hırçın çocuktu. öyle bir adamdı ki 2002 dünya kupası`nda yaptığı sükseden sonra avrupa liglerine kapat atmak için makat yalayacak kadar düşmüşlere inat tenezzül etmedi hiç birşeye adanalı çocuk.

amatör olmaktan gocunmadı. amatör yaşamaktan. bu sinirli adam tv ye çıkıp sağ tarafta sabri`nin yatırı olduğunu düşünüyoruz. dediğinde gülmekten kırıp geçirmişti. efsane kadrodan kalan son kırıntıydı o. son abiydi. son mohikan, son efsane, son gaziydi kendisine ahde vefa gösterilmeyen.

adam olmak için adanalı olmak gerekir diyenlerin somut kanıtıydı hasan`ın deli dolu bıçkın hayatı.

yürekli adamdı. kaç oyuncu ağlardı ki onun gibi? çocuk gibi ağlıyordu kaybettiğinde, havayı yumruklayan adamdı o. elleri arkasında gözleri yuvalarından uçuşa geçmiş şekilde hakemin yanına giden hasan.

brezilya`ya attığı golle bir fizik öğretmenini havaya zıplatıp ananınızı gibti huur çocukları diye gözler kuruyana kadar ağlatandı hasan.

parayı günahı kadar sevmeyen adamı, attılar çöpe. öyle ki bir jübilenin fazla görüldüğü efsane kadronun kel ve yürekli çocuğuydu o.

33 yaşında futboldan el çektirildiğinde hala çocuktu. tv den izlediği bir gs maçında ağlıyor, tırnaklarını değil, parmaklarını yiyordu.

mazlum hikayelerle dolu futbol hayatına rağmen ayakta dimdik duran adamı, duruşuna gurban diyerek bağrına bastı bu halk.

ve o her daim topu ayağına aldığında iki adamın belini kırmadan pas vermeyen yürekli mahalle delikanlısı olarak kalacak hafızalarımızda.