beyler acaib mutluyum kosun cabuukkkk

ulan iki saattir yatagimda bir o yana bir bu yana kivraniyorum, ama uyuyamadim. acliktan tir tir titriyordum lan, uyutmadi bos migde beni. en kötüsü dolaptada bir ekmek ufagi bile yok, sadece bir sise sütün dibi var. erasmus'la yurtdisindayim, kimsem yok yani anlayacaginiz. bu saatte de nerden bulacaksin yiyecek. derken vakti zamaninda bu tarafa dogru gelirken annemin bana bir torba dolusu verdigi pogaca geldi aklima. "belki lazim olur, koy sen sunlari bakalim buzluguna oraya varinca". ben "yük olur" diyerekten istemsizce kabul edip yanima alip buzluga koydugum pogacalari simdi yeniden kesfettim ve mikroda isittim. inanilmaz derecede mutluyum. hayatta mutluluk bazen böyle ufak seylerle de oluyor lan.

esenle kalin.