sınıfın ortasında tavan yapan sosyal fobim

ikinci öğretimim, 18.30'da ders vardı. ben pek derslere giden biri değilim. internetten baktım ders b204'te. kapının önünde yazan listede doğru adreste olduğumu teyit ediyor. sınıfın önüne kadar geldim. baktım içerde tanıdığım kimse yok. alttan aldığım ders ama içerdekilerde hiç toy durmuyor daha. kısık sesle ders haydar çakmak'ın di mi? diye sordum en önde oturan elemana. o da anlamıyor galiba. hı hı diyor amcık beyinli. haydar çakmak'ı da tanımıyorum ki dersin gidişatına göre anlayacam. içeri bi hoca geldi. yok yüksek lisans falan bık bık bişeyler diyo. aha dedim yanlış sınıftayım amk. içeride bana tuhaf bakışlar olduğunu seziyorum ama sosyal fobim bana akıl oyunları oynuyor, paranoyaya kapılma olum, sen de diğerleri gibisin diyorum içimden. en sonunda karar veriyorum kalkıp hocadan özür dileyip dışarı çıkmaya. o sırada derse geç kalan bi kız giriyor içeriye. fırsat bu fırsat diyorum karambolde hızlı hızlı hocaya öteyim de bi an önce kendimi dışarıya atayım diye düşünüyorum. tam kalkıyorum ayağa hocadan özür diliyorum yamacında. huur çocuğu beni anlamıyor. o bana focuslanınca sınıfın tümü bana focuslanıyor. zaman duruyor sanki. herkes ağzımdan çıkacak şeyi bekliyor. bi an kendimi toparlıyorum. zihnim o an başka yerlerde saçmalıyorum.

+hocam, hoş konuşuyordunuz, dinlemek istedim
-yanlış sınıfa mı geldin evladım?
-evet... şey, galiba

o yüksek lisans yapan daracık amlı yüksek lisans yapan kızlardan merkep vari sesler yükseliyor. buoahaha... komik değil diyorum içimden. komik değil bre huur çocukları. zaten elimde kalem, defter yok. kendimi çok çıplak hissediyorum. kafamı öne eğip çıkıyorum. kimse görmemeli beni diyorum. gözüme direk wc çarpıyor. bi kabine girip tavana bakıyorum, anlaşılamıyorum...