asosyal biri olarak sınırlarımı zorladım vol2

(bkz: dün asosyal biri olarak sınırlarımı zorladım)

evet panpalarım üstteki başlığımda bir önceki otobüs yolculuğumu sizinle paylaşmıştım. istek üzerine dünkü otobüs yolculuğumu da size aktaracağım.

gayet sakin bir gündü. eve dönmek üzere otobüse bindim ve ikili koltuklarda oturan amcanın yanına oturdum. normal şartlar altında ikili koltuklara sadece boş olduğu zaman otururum. yanımdaki insanı rahatsız etmeyi sevmem çünkü. yolculuğumuz devam ederken amcanın inmesi gerekti ve benden müsade istedi. hiç bir şey söylemeden yerimden kalkıp yol verdim. hemen boşalan cam kenarını kaptım ve dışarıyı izlemeye başladım. bir sonraki durağa geldiğimizde otobüs adım atılmayacak derecede dolmuştu ve insanlar birbirleriyle fortlaşmaya başlamıştı. yanıma göbekli esmer yaşlı bir adam oturdu. gerçekten ürkütücü bir tipi vardı. yolculuk devam ederken terlemeye başladım. adam çok sert bakışlı ve iri yarı birisiydi. beni strese sokuyordu. "ya bir hareketimden dolayı bana kızarsa.." diye düşünmeye başladım. otobüs ineceğim durağa yaklaşıyordu ve benim elim ayağım buz kesmiş bir vaziyetteydi. adamdan nasıl müsade isteyecektim. rahatı bozulup sinirlenebilirdi. bu riski göze alamazdım. ama ineceğim durağa en fazla 40 metre kalmıştı. sonunda o an geldi ve adama fısıldamaya yakın bir şekilde "geçebilir miyim" dedim. adam birden o sert bakışlarını yüzüme çevirdi ve yüksek bir sesle "ha?" dedi bir cevap beklercesine. o an bayılacak gibi oldum. sırtımdan akan teri hissedebiliyordum. daha sonra arkamdaki teyze beklenmeyeni yaptı, adamı dürtüp "müsade etsenize çocuğa, kaçırdı durağı" dedi. adam şaşırmış bir biçimde ayağa kalkıp yol verdi bana. terli bir vaziyette titreye titreye kalkıp düğmeye bastım ve bir sonraki durakta inip yola koyuldum. aklımda hala aynı soru var; kimdi o teyze? halkın arasına gizlenmiş bir kahraman mı? yoksa sıradan bir vatandaş mı?

özet : otobüsteki teyze hayatımı kurtardı.