çocukken magnum alacak parası olmayanlar buraya

lan 7-8 yaşlarındayken,

yatağa yeni girmişim, uyumaya çalışıyorum ama uykum yok

babam da yeni gelmiş eve tam, benim yattığım odaya sesleri falan geliyo

yarım yamalak duyuyorum konuştuklarını, poşet sesleri de geliyo haşırtı huşurtu gibi,ama abimin(12-13 yaşlarında o da),"hiiii baba magnum mu aldınnnnn" cümlesini çok net duymuştum

o zamanlar magnum ne demekti bilemez şimdiki liseliler,ben de anlatamam zaten,ama şunu söyleyeyim, sırf magnum yiyebilmek için, haftalarca para biriktiren sokak arkadaşlarım vardı...

neyse amk, işte sesler falan geliyor aradan,ama magnum kelimesini duyunca nasıl sevindim anlatamam, ağzımın suyu yastığı sırılsıklam etmiş, kalp atışlarım hızlanmış...

e kolay mı amk, çocukluk rüyalarımdan biri, daha hiç yememişim, bırak yemeyi, yerken gördüğüm bir ya da 2 kişi var, öyle bi açlık hani

bekliyorum ki gelsinler odaya, beni çağırsınlar falan, ailecek paylaşacağımız tek bir magnumdan ben de nasibimi alayım.

ama nerde amk

babamın beni sorduğunu hatırlıyorum, ancak

annemle abim, ağız birliği edip "o daha küçük,hem büyüyünce çok yer,hem uyumuştur falan da filan" minvalinde konuştular...

neyse amk,ne o gece nasıl uyuyamadığımı,ne gözlerimin dolduğunu(ciddiyim amk),ne de aşağı yukarı 6 ay "ulan bunlar beni evlatlık mı aldılar, leylekler mi getirdi beni" diye düşündüğümü anlatmıcam, zaten uzun oldu

ama bu magnum ne huur çocuğu bişeymiş ki,ufacık yaşımda bana ufak çaplı bi aile dramı yaşatmış amk, yaşım oldu 24 hala magnum yiyemezken o gün gelir aklıma, boğazımda takılır bişeyler istemsizce

kapitalizm senin ananı avradını gibeyim