artık çıkmıyorum istiklale

Artık çıkmıyorum istiklale..
Sabah Fatma hanım uyandırıyor, Helva, ekmek, çay...
bana onlar bakıyor...
Odanın hali perişan, ben perişan, kimse yok işime karışan...
Ara sıra balkona çıkıyorum...
Fesleğenler kuruduğunda ocaktı, ban baharı bekliyorum...
Ne olduğunu bilmediğim bir umudum var hala...
Gözüm şişelere takılıyor, becerebilseydim ne ala...
Bu günlerde böyleyim ben...
yas denen şiirdeyim...
Bir köşede gülüşün var, sırtımda kanlı bıçağın...
Hiç bir zaman duymayacağın, duysan da anlamayacağın...
Bir çığlıkta...
SANA BiRiKiYORUM...

o günlerden bir rüzgar eser...
ümitlerim seni terkeder...
senden o bakışları gizler...
kapkaranlık bir keder...

hayatta paylaşmaya değer...
bildiğin bir sır varsa eğer...
haykırıp dağlara taşlara...
anlatmalıymış meğer...