lusid

pinokyo
ne kadar da benziyorsun bana.
orada öylece asılı yapayalnız.
iplerini çekiyorlar, hareket ediyorsun.
ağlıyorsun, yosun tutuyorsun.
yalan söylüyorsun.
ben de söylüyorum evet.
üstelik boyum uzadıkça daha çok yalan söylüyorum,
sen yalan söyledikçe burnun uzuyor.
sen ahşap bir tekillikte yaşıyorsun
ben tüm çoğul imgelere rağmen tekil.
çocuklukta sabitlenmiş olmana rağmen eskiyor tahta bacakların.
benim gözlerimde bir yaşlılık yerleşiyor çocukluğuma rağmen.
titriyor parmaklarım.
bir gülümseme çizmişler yüzüne,
oysa buram buram hüzün kokusu yayılıyor renklerinden.
bense kendi gülümsememi kendim ekledim dudaklarıma.
ama ikimize de yakışmıyor.
ağlıyorum.
ağlıyorsun.
ben ağladıkça nasır tutuyor yüreğim