bir arkadaşın babasının anısını

adı muzaffer... şuan 55 küsürlü yaşlardadır, bu anısını anlatacağım kişi. bir gün bir araya geldik bahs-i geçen konu tabiki de ADS. neyse konu konuyu açtı bu gençliğinden, ads maçlarından bahsetmeye başladı fotoları felanda vardı albüm yapmış... inanın hepsi siyah beyaz ama daha gıcır gıcır... adam öyle saklamış... neyse konuya gelelim... muzaffer dayının ağzından;
''gençliğimde çok güzel giyinirdim bir giydiğimi bir daha giymzdim o derece. mahallediki kızlar, çalıştığım fabrikada ki kızlar inanmassınız sıraya geçerlerdi aha muzo geliyor diye. öylesine takım elbiseler alırdım paraya kıyardım... ayrıca ben amator takımda topta oynardım. babam sevmezdi istemezdide... ama ben hastaydım futbola. adana demirspor da vazgeçilmezimdi hani hiç bir maçını kaçırmazdık adanada arada deplasmana da giderdim. ama her maça gidişimde ya ceketim yırtılırdı ya pontil im (pantolon)... ya stresten ben yırtardım yada gol olunca yanımdakilerden biri sevinçten asılır yırtardı... babam bana olum kocaman adam oldun evlenme çağın geldi geçti ama hiç aklın yokmu diye söylenip dururdu tabi o zamanlar babaya çıt çıkaramazdık. yediğim dayaklar cabası. yine bir gün demirspor maçı var adana akın akın stada gidiyor arkadaşlar benide çağırıyor ama babam maç olduğundan haberdar ogünde beni salmamakta kararlı. ulan ne yapsam ne etsem bilmiyorum o odadan odaya cirit atıyorum bir fırsatını bulup arkdaşlardan birine arka sokakta bana hayran olan güzelce bir kız var onu çağırmasını o kızında gelip beni evden çağırtmasını istedim. o zaman babam karışmazdı çunku zaten beni evlendirmek için can atıyor. neyse arkadaş gidiyor arka sokaktaki kıza ulaşıyor durumu anlatıyor kız tabi bir heyecanla hoplaya hoplaya geliyor bizim eve önce anam rahmetliği çağırıyor anneme durumu anlatıyor ya sizin oğlanla buluşacaktık ama gelmedi buluşacağımız yere birşey mi oldu felan diyor. anam içeri bir gelişi var ki anlatamam gavurun oğlu ne yaptın sen bu kıza ağzının suyu akıyor kıza buluşacağız demişsin gitmemişsin. bunu tabi babamda duyuyor bende fırsatını buldum ya başladım kahırlanmaya... sağolsun babamız bugun beni maça gidecek diye dışarımı saldı bende birşey diyemedim takım elbiseyi giymişiz üzerimize öyle babamızın yanı başında bekliyoruz dedim... babam nasıl bir grurla olum kimin kızı bu sen bana baba ben biriyle görüşüyorum desen ben seni salmam mı dedi ama nasıl bana izini verdi anlatamam daha bir gün önceden aldığım ayakkabıları giydiğim gibi çıktım kızı da aldım yanıma köşeyi dönene kadar yürüdük köşeyi döner dönmez 'ıraz valla kusura bakma maç var durumu biliyon arkadaşıda yanına o yuzden saldım zaten bugun idare et sana sözüm olsun bir gün gerçekten görüşürüz' deyip kızı nasıl yüzüstü bıraktım anlatamam, doğru maça... neyse maç başladı ama daha dakka 5 ben çıldırdım yan hakeme deli oldum çıkardım ayakkbının tekini fırlattım. ulan fırlattık ama babam benim kızla buluştugumu biliyor nasıl tek ayakkabılı gidecem eve. aklım başıma geldi ama olan oldu, dedim çıkartmışken öbürünüde atayım çıkardım diğer tekinide fırlattım hakeme... maç bitti mağlup olduk ama ben ne ayakkabının parasındayım, ne daha dün aldıgım derdindeyim sadece babama nasıl görunecem ayak yalın onu düşünüyorum. neyse dedik arkadaşlarla bari takılak gece yarısı olsun evin arkasından bahçeden girerim pencereden dedim. öylede yaptım mahallede ayak yalın gezdim o gün gecede herkes yattıktan sonrada eve girdim... ama planı önceden kurdum, dış kapıyıda hafif açık bıraktım... sabah babamın gür sesiyle uyandım lan muzaffer gece sen kapıyı örtmedin mi? yataktan fırladım ama benim planım hazırdı hani kapıyı açık unuttum diyip ayakkabıyıda çalmışlar diyecem... 'vala baba açık unutmuş olabilirim' dedim ama dediğimede pişman oldum sabah bizim eve gerçekten hırsız girmiş ne kadar ayakkabı varsa birde babamın emektar bir motorgibleti alıp gitmiş hırsız yada hırsızlar:) babamdan ogün yediğim dayağı asla unutmam... ama o dayakların hepsi demirspor aşkı içindi iyikide yedim... genç olsam yine yerim ama şimdi maçlara bile gidemiyorum bizden geçmiş evlatlar... yüreğim dayanmaz atacak birşeyimiz kalmadı ne hakeme ne sahaya''

böyle anılarla doludur adana demirspor taraftarını geçmişi, paylaşmak istedim hatırlaya bildiğim kadarıyla... daha ne anıları var ama bu anısı benim hafızamdan hiç silinmedi...
yukarda da yazdım ya arkadaşlar, gerçekten ADANA DEMiRSPOR aşktanda ötedir...