babanızın baba olduğunu anladığınız anlar

Beyler hepinizin yaşadığının çoğunu bende yaşadım. Çok şükür babam hayatta. Babası ölen panpalarım başınız sağ olsun, her birinizin entrysini ayrı ayrı okudum ve içim cız etti. Kesintisiz 1,5 saat ağlattınız dıbınakoyim. Ailemize karşı bir sorumluluğumuz var ve yerine getirmiyoruz çoğumuz. Aslında sevdiğimizi söylesek bile çok mutlu olacaklardır eminim. Çoğunuz gibi bende gurur duyuyorum babamla ve onun gibi bir babaya sahip olduğum için kendimi çok şanslı hissediyorum. Umarım bende onun gibi, gurur duyulacak bir baba olabilirim...

Bende biraz anlatayım. Biz baba-oğul ilişkisinden çok arkadaş gibiyizdir. hep şakalaşırız ederiz falan ama kızdığı zamanda tersi pistir. gerçi küçükken çok asabiydi benim babam o zamanlar çok dövermiş beni ama şuan çok çok iyi çok şükür. neyse buraları geçiyorum. babamın emeğini nasıl öderim bilmiyorum, ilkokul kaçıncı sınıf olduğumu hatırlamıyorum fakat okula yakın olan evimizden başka uzak bir eve taşınmıştık. tabi ev bizim değil kiradayız. o zamanlar sıkışığız baya. ben hiç para istemem babamdan ama kendisi beni bir gün bile harçlıksız göndermedi okula. sınıfımda durumu bende 10 kat iyi olan çocukların cebinde harçlık olmaz bende onların 5 katı para olurdu. okul uzak olunca beni sırtında zütürdüğünü bilirim günlerce. işte böyle bir babanın emeği nasıl ödenir?

buradaki bir yazarında dediği gibi bayramlarda yeni kıyafetler alırdı ama kendisi yıllardır aynı gömlek ve pantolonu giyerdi. Yemezdi, bir şeylerden kısardı yeter ki benim karnım doysun diye. derdim baba sen neden yemiyorsun diye o da "sen ye ben yemiş kadar oluyorum" derdi hep. gerçi hala öyle diyor canım babacım benim. şuan yurt dışında bizim için çalışıyor. onu çok özledim beyler bu geceyi babamı düşünerek geçirmeme sebep olduğunuz ve beni böylesine içten ağlattığınız için hepinize teşekkür ediyorum.