yalnizlik nedir biliyormusunuz panpalarim

Yalnizligi anlatasam geldi amk icimi dokmem gerektigini anladim cunku asiri yalnizim

Bazen disari cikiyorum beyler oylece geziyorum aklimdaki dusuncelerle. Kendimle sohbet etmeye basliyorum sanki yanimda cok yakin bir arkadasim varmis gibi kendi aklimdan gecirdigim sozlere guluyorum sessiz sessiz kendimi guldurebildigim icin hem seviniyorum hemde uzuluyorum bir insan kendini guldurebilecek kadar yalnizsa iste ben o insanin ta amina koyim diyorum sonra bir banka gidip oturuyorum usulca mp3 player'imi cikarip muzik dinlemeye basliyorum bir kulakligi kulagima takmiyorum ki eski gunlerdeki anilarim aklima gelsin diye. Eskiden sevgilimle veya arkadaslarimla bir kulakligi paylasirdim diyorum simdi ise kalbinle paylasiyorsun bu kadar acinacak durumdasin neden ? bankta otururken karsimdan bir cift geciyor. ne kadar mutlu gozukuyorlar diye dusunuyorum beraber guluyorlar beraber uzuluyorlar peki ya sen mutluluklarini veya uzuntulerini kimle paylasiyorsun ibrahim diyorum sonra o soruyu gene kendim cevapliyorum kimseyle. banktan yavasca kalkarken en yakin arkadasim aklima geliyor camel box. bir tane cikarip kibritimle yakiyorum ve sonra merhaba diyorum sigarama. ardindan kimse yalniz oldugumu anlmasin diye hizli adimlarla ilerliyorum gorenler arkadasinin yanina yetisek diye dusunsun diye. ama gittigim yol evimin yolu oluyor. yavas yavas yagmur ciselemeye basliyor. kapsonumu kafama geciyorum ve sonra hatirliyorum o eski gunleri sevdigin kizla yagmur altinda islana islana yureyen o adam sen miydin diyorum kendime tabiki sendin diye cevapliyor dusuncem gene peki ya diyorum noldu da bu hale dustum neden bu kadar yalnizim ? derken evinin onune gelmis oluyorum. kapiyi yavasca aciyorum ve televizyonun sesini duyuyorum hergun ki gibi gene bi'an evde biri var sanip mutlu oluyorum. Kim olursa olsun ama ev dolu suanda ne kadar guzel diye dusunuyorum sonra evde kimsenin olmadigini anliyorum nerde kardesim ve annem diyorum eskiden okuldan geldigimde kapiyi acinca beni sicaklikla karsilayan birileri olurdu. simdi ise nerde onlar. neyse diyorum bosver bunlari hadi kahvemimizi koyalimda karikaturlerimizi inceliyelim diyorum kabul ediyor hemen dusuncem en yakin arkadasim. bir hevesle kahvemi hazirlamaya basliyorum cok degil 6 ay oncesini dusunuyorum kahvemi hazirlarken muhabbetin dibine vurdugum bir arkadasim vardi bu evde kahkahalarimizdan rahatsiz olan komsular olurdu gecenin bi' vakti. simdi ise sessizligimizden rahatsiz olan komsular var gecenin bi' vakti. kahvem tum sicakligiyla hazir oluyor bir tane daha sigara cikarip yakiyorum bari diyorum kahve ve sigara hep arkadas olarak kalsin yalniz olmasinlar benim gibi. sonra yillar oncesine ait olan karikaturlerimi okumya koyuluyorum en azinda 1000 kere okudugum Teksas Tom Miks'i elime aliyorum gene. bakiyorum oyle bos bos okudugumdan degil ona bakarken eski gunlerimi dusunuyorum. 1 saat sonra bir an dusuncelerden siyrilip saate bakiyorum hadi artik yatalim ibrahim yarin ise gitmemiz lazim kahve bardagimi lavaboya koyup odama gidiyorum giderken kardesimin odasi dikkatimi cekiyor kapimi aralayip bakiyorum hersey son gun ki gibi kardesimin yatagi gene bozuk bu cocuk hic duzelmeyecek diyip gulmeye basliyorum sonra bu eve bir daha gelmiyecegi aklima geliyor ve kapiyi hafif kapatip odama gidiyorum yatagim bozuk duruyor oyle be yatagimi uyumak icin kullanmiyorum zaten ruyalarimda yalnizligimi gidermek icin kullaniyorum diyorum kafami yastigima koyuyorum. bilgisayarim 24 saat acik oldugundan her zamanki sarkilar gene caliyor bu vakitte calan sarkilarim bile adi var diye dusunuyorum ruyalarimdaki yalnizligi gideren neseli sarkilar bunlar gozlerimi yumuyorum ve evin sessizligi icinde uykuya daliyorum..

ozet: okursaniz sevinirim panpalarim ama okumasanizda caniniz sagolsun