bir katilin hayatı

günler deli dumrul birbiri ardı sıra koşuyor
bense içinde karınca misali aynı çizgi üzerinde bir öteye bir beriye kaderimle yoğruluyorum
o günden beri neredeyse üç hafta oluyor ve avrupa yakasına bir kez dahi uğramadım, şans bu ya belki ona rastlarım diye

unutmadım ama unutmuş gibi kandırdım kendimi
sonra sonra belki de unutmuşumdur ne bileyim
unutup unutmadığımı bile düşünmedim onu hatırlatmaması için

meğerse kader öyle bişey ki
en olmaz dediğini en olmaz zamanda gözünün içine içine sokar
siler her gün geçtiğin yolu, kendi kafasına göre bir yol çizer

hele oyuncağı bensem, bunu daha da acımasız yapar, yolu uzatır da uzatır,
dönersin dolaşırsın hep aynı köşeye çıkarsın

nasıl mı?
bunu, telefonuma cevap verdiğim an anladım...