22 yaşında asosyal biriyim

hiç kız arkadaşım olmadı, hep içine kapalı biri olarak hayatımı sürdürdüm. kendimi sanal ortamlarda öne çıkarmaya çalıştım. 7 senedir oturduğum mahallede sadece beni internet kafeci zafer abi tanıyor. annem gil benden utanıyor. sülalenin gerizekalısı olarak gözüküyorum. 20 tane kuzenimden 14 tanesini tanımıyorum. babaannemi ölmeden 9 sene önce gördüm. sanki bütün insanlar beni dışlıyormuş gibi hissediyorum. tipimden utanıyorum. 5 sene önce lisedeyken kızın biri bana teklif etmişti ağlamıştım okulda alay edilen biri olmuştum. benim tetristen, atariden, 3310'dan ve bilgisayardan başka dostum olmadı.

.

.

.

şimdi sorularınızı alayım.