yitirmeden anlamaz insan

yitirdikten sonra değerini bildiğimiz herşeyi yazıyoruz beyler. amaç sadece dertleşmek.
dedem vefat ettiğinde 13 yaşındaydım. dersaneden gelmişim. dedem o sıralar sürekli hastanedeydi. sürekli ameliyat oldu. sadece ameliyat günlerinde gitmiştim. bide yaz günü abi arkadaşlar falan aklımı zihniyetimi gibiyim. annem şey demişti, oğlum deden taburcu oldu eve gitti. paran varsa tatlı bişeyler al git. yok anne hayır anne işim var anne falan. bana bağırmıştı annem git diye. aldım bi kilo muz gitmiştim dedemin yanına. yatakta uzanıyodu canım dedeciğim. birer muz yemiştik gözlerini bi görseniz. hala aklımda. harclık vermişti. 5 liramıydı neydi. attım cebime kosa kosa eve geldim. sonra arkadaslarla internet kafeye gittik. ve dedem ertesi gün vefat etmişti. yıkılmıştım abi ya. şok olmuştum. yakın zamanda ilk defa bi yakınım ölmüştü. her an cıkıp gelcek hissi vardı. olmadı abi dedemin yanına gitmediğim her gün için kahroluyorum.