street fighterla geçen çocukluğumu anlatıyorum

oyun okulumu feci etkilemişti. herkes okuldan kaçar karı kız tavlamaya gider, tiyatroya pastaneye gider,ben ateri salonuna gidiyordum. herkesin gözünde asosyal bir gammerdim. herkes dışlıyordu beni.bir serseri gibiydim onların gözünde. zamanla hiç arkadasım kalmadı. zaten gibimde de değildi kafalarımız uyuşmuyordu. jeton parası bulmak için simit sattığımı bile biliyorum.o aralar anneannemin yanına köye gitmem gerekti 5-6 ay. dayımda anneannemin yanındaydı .bana öğretmenlik yapacaktı. derslerim tak gibiydi,bi nevi kurs gibi olacaktı. neyse istemeyerek gittim .dayımla tek ortak noktamız matematikti. ulan adamla konuşamıyorduk ki.desem 'dayı sen ryuyla kaç skill atabiliyon' takadı koyardı. zaten yarım sene oyun oynamadım sinirliyim yakacaktım sıkıntıdan köyü.. neyse arrtık eve dönüyordum. öptüm annaannemin dayımın evini hadi bye dedim. bindim otobüse gittim eve. döndüğüm ilk 2 gün evden çıkmadım. nasıl yorulduysam uyumuşum paso. ertesi gün dışarı çıktım gene ateri salonuna gidiyorum...