street fighterla geçen çocukluğumu anlatıyorum

kalkıyorum hemen üstümü giyiyorum doğru salona .salonun kapısında pıcın biri yanında manitası otruyorlar (salonun onunde limonata içilen biyer vardı ).neyse dikkatimi çekiyorlar biraz içeri dalıyorum mahmutu bulmaya .arıyorum yok amk hiç biyerde. çok geçmeden salonun kapısından dışarda gördüğüm pıcle sevgilisi geliyor. yakup hemen geliyor ' 'abi geldi mahmut hadi herkes sizi bekliyor dövüş için '' diyor. anasnı skeyim şok oluyorum. benim gibi professionel bir street fighter gammerinin yanında kimse yok ama mahmut lameri manitayı zütürüyordu.o an zaten anlamıştım dünyanın adaletini o sinirle mahmuta selam bile vermeden 'geç yanıma ' dedim.o an tıklım tıklım olan salon birden susuverdi. çatık kaşlarımla sinirli duruşumla arkama bakmadan aterinin başına geçtim.. onun jetonuda kendim verdim attım içine jetonları kasanın, oyunun açılmasını bekliyorum..