burdaysan seni hissetmeme izin ver

her şeye rağmen bir gün yollarımız kesicek biliyorum...
o en beklemediğimiz anda gözlerimiz kavuştuğunda yeniden, birbirinden kaçmaya çalışacaklar, hatırlayamadığımız ama çok iyi tanıdığımız yüzlerimizi sorgulayacaklar... senden bir kaç saniye önce anlayacak yorgun gözlerim, işte sensin, o hep bildiğim ama unutması için gözyaşlarımla yıkadığım gözler... gözlerin, utangaç, incitmek istemiyor beni ama gitmesi gereken fermanlı gözlerin gidecek gözlerimden, eğeceksin ince boynunu öne doğru ve yürüyüp gideceksin yanımdan öylece... işte o tam yanımdan geçtiğin an bir ömür unutulmayacak kokun tekrar kazınacak hafızama ve kolunun koluma değişini unutmayacak kolum... değmesin gülden ince kalbine asla, kolunun kolumda açtığı o unutulmaz yara...