Mülk Suresi, Kur'an'ın 67. Suresi olup, Mekke'de yazılan 30 ayetten ibarettir. Adını, birinci ayetinde geçen "el-Mülk" kelimesinden almıştır. Ayrıca Tebareke, Münciye, Mücadele, Mani'a, Vakiye adları ile de anılır.
Sureye göre en yakın gök (1. kat) kandiller (yıldızlar) ile donatılmıştır ve bu yıldızlar aynı zamanda hırsız şeytanları kovmak için kullanılan sapan taşlarıdır. (Ayet 5) Gökcisimleri Kur’anda Güneş, Ay ve yıldızlardan ibarettir. Çıplak gözle bakıldığında bir yıldızın kayması olarak algılanan ve halk arasında da ‘yıldız kayması’ olarak isimlendirilen meteor düşmeleriyle bağlantılı olması muhtemel olan ifadeler bu yanılsamadan dolayı yıldızlara matuf olarak kullanılmaktadır. Yıldızlar ve gök konusunda teşbihi ifadeler olağan olmakla birlikte bunların Dünya semasına yerleştirildiği ve onların aynı zamanda şeytanlara atılan taşlar (Mülk ve Cin sureleri) olduğu ifadeleri eleştirilere açıktır.
Surenin 5. ayeti dilbilgisi açısından da eleştirilebilir. Şöyle ki yıldızlara işaret eden zamir Arapçada olması gerektiği gibi çoğul değil, dişil ve tekildir. (bkn. Kur’an, dil ve anlatım özellikleri)
Surenin ismi olan mülk Evreni temsil eder. Sure Kur’anın Evren tanımının özeti gibidir. Kur’anda Evren Dünya merkezli olarak tanımlanır. Kur'an yeryüzünün insanlar için dümdüz bir döşek haline getirildiğini, göklerin (evren, sema) Dünya üzerinde 7 kat olarak düzenlendiğini ifade eder. Kıyamet koptuğunda yıldızlar yeryüzüne dökülür. (Tekvir Ayet 1-2) ifadelerin 7. yy evren anlayışı ile uyumlu olduğu görülebilir.
Ayetlerin bir kısmı teşbihi anlatım olsa da 7 kat evren ile yıldızların taşlama aracı olarak kullanılması ifadelerinin teşbih olarak algılanması zordur. Ayrıca bu evren içerisinde melekler, ifritler, cinler, şeytanlar gibi mitolojik veya yarı mitolojik yaratıklar bulunur.