popstar barışın deri pantolonu ile

ertesi günün sabahı 7:14 de tavuklu saatimin herhangi bir epileptiği yaşamdan kısa süreli soyutlayabilecek o gürültüsü ile uyandım. metal tokmak hiç olmadığı kadar kızgındı o sabah. yatakta oturur vaziyete geldim. güneş o vakitlerde başucumdaki bardağa yansır, gözümü alırdı. bu sayede unutmam alacağım ilaçları. o gün gözümü alan herhangi bi yansıma olmadı. bardak her zamanki durduğu yerde duruyordu oysa.
cama doğru yöneldim hışımla. jaluziyi araladım. suratıma anlamsız bi gülümseme yerleşti. aylar sonraki ilk yağmurdu bu. uzun zamandır beklediğim.
köpek bu sabah havlamadı. hazırlanıp yola koyulacaktım yine. diğer normal insanlar gibi, belki olması gerektiği gibi. yetişmek zorunda olduğum bi işim, öperek uyandıracağım bi kadınım, ya da mahallemde içtima yaptırabileceğim belediye spor aletlerim yoktu. yine koyulacaktım yola. ama farklıydı bu sabah. gülümsedim.

pikapın iğnesini yavaşca bıraktım dönen plağın üzerine. tek çorabım görünürlerde yoktu bu arada.
http://fizy.com/#s/1dig3f