muhterem dedemle edebi münakaşalarım

Boğazdaki köşk-ü yalımızın balkonun oturmaktaydık efenim. Masanın üzerinde duran nüshaları görünce efendim bir mazuratım olucak size dedim. Buyur toruncuğum dedi gözlüklerinin altından. Efendim bende kitap yazmak istiyorum diyince birden o nazik adam gitmiş yerine tam bir canavar-ı cüheylan gelmişti. Çok korkmuş küçük dilemmamı yutmuştum. Dedem duvarda asılı olan miryakefalon muharebesinden kalan tufekle beni kovalamaya basladi. Kahyamız gürültüleri duyunca yukarı çıkmıştı. O sırada dedem ispanya kralı dördüncü xavinin hediyesi olan sehpaya takılıp düştü. Hemen dedemin yanına koşup efendim birseyiniz yoktur insallah dedi . Evlat dedi ben gidiyorum icimde fırtınayü ali osmaniyeler kopuyordu. Deme öyle dedecigim dedim. Artık nefes almıyordu . icimdeki kitap yazma istegi sönüvermisti .. Yazamazdım artık