bu gece sevgilimden ayrıldım

geçer.

ama önce bi süreliğine, bırak acısın. iyice acısın. bi de kara kara düşüneceğine, kapan yastığına manyak gibi ağla. ergen gibi bağırma, içten içten, uzun uzun ağla.

bu melankolik hal sona erdiğinde ilk işin kızlara yavşamak olacak. yapma derdim ama, libido sonuçta... yapacaksın.

olacakları söyliyim şimdiden: yalnızlıktan kaçan adam kadar itici birşey yok. yalnızlığı tüm büyüsü ve sıradanlığıyla kabullenmediğin sürece dengeli ve sağlam bir kişilik izlenimi uyandırman güç. o sebepten bir süre daha adam gibi bi kız bulamazsın.

önce bir başkasını aramaktan vazgeç. zaman alır ve çok zordur, biliyorum ama yapman lazım. tavsiyemdir, kitap oku en ciddi ve ağırından. yardımcı olur.

bir süre sonra kişiliğin gelişmeye başlayacak. hem kendinle hem de yalnız olmakla barışacaksın. sonra farkında olmadan yeni birini hayatının orta yerinde bulacaksın. ama aradan geçen zaman sana öğrenebileceğin en kıymetli şeyi öğretecek: hayatında aşk olsa da aslında yalnızsın. bunu bilerek hareket edersen, kaybetme şansın çok aza iner.

milletin "özgüvenli ol, espirili ol, vs. vs." gibi tavsiyelerini de kesinlikle kaale alma. insanla uğraşmak, günümüzde egemen olan köylü kurnazı anlayışını kaldırmaz asla. taktik yaparak kız avlarsan, farkında olmadan av olursun. kendin olma yolunda, kendine yatırım yaparsan, muhatap bulursun.

biraz cesaret, biraz dürüstlük. ötesine ihtiyacın yok.

(ciddiyim)

edit: ben görüp yazana kadar gitmişsin. oysa kaale alıp yazmıştım...