samimiyetinize inanarak soruyorum lan hiç

kaybettiğim sevgilimi ve annemi özlüyorum.. annemin biraz içip bana sarmasını, benim ise oyun oynadığım için fazla ilgilenmememi, kendimi hiç sevdirmememi..ama sonra yanına gidip gönlünü almamı özlüyorum.. birileri gelecek diye alışverişe çıkmış olmasını, sabah çay ve sıcak ekmek kokusuna uyanmamı özlüyorum.. insan gibi kahvaltı etmeyeli aylar oldu lan..
gülü özlüyorum.. yurtdışında yaşaması sebebiyle görüşemesem de üç günlük izni bile olsa atlayıp gelmesini özlüyorum.. daha 23 yaşında bir şirkette o seviyede çalışan, hayatımda alamayacağım maaşı alan kızın neden bana aşık olduğunu merak etmemi özlüyorum.. bana "35ime gelmeden deli gibi zengin olmam lazım ki yaşamanın tadı çıksın" demesini, onu nerdeyse ordaki evini kiraya verdirip, istifa ettirip yanıma taşınmaya ikna etmemi özlüyorum.. anneme ölmeden onu çok sevdiğimi gözlerinin içine baka baka söylediğim, gözlerinin parladığı o anı özlüyorum.. güle ölmeden gereksiz bişey yüzünden tartışmanın gereksiz olduğunu, onu çok sevdiğimi söylememi özlüyorum.. yarın konuşuruz ben viskiye dadanıcam demesini özlüyorum..
hayatımı gibeyim lan... hayatımı gibeyim.