hayatınızda yaşadığınız en büyük acılar

yıl 1996 daha 10 yaşındayım öz babam vefat etmiş ben dogmadan dedemde annemi başkasıyla evlendirmiş dogu kültürü işte diyarbakırdaydık o zamanlar üvey babam siirtte oturuyor diye oraya taşındık işte ilk 2 yıl güzel davrandı annemle bana daha sonra ise daya atmalar üzerimde sigara söndürürdü sırtımda bi kaçta iz var halen. bi gece içmiş bu rahmetli üvey babam geldi eve yine dövdü annemle beni, tuttu kolumdan beni sokaga fırlattı üstümde pijamalarımla 1 saat evin kapısının önünde bekledim belki eve alır diye ama ses seda yok balkon kapısının sesi geldi annem çagırdı ben kabanımı eldivenlerimi attı belliki gece sokakta yatacam ah annem ah korkusundan sesini bile çıkaramıyordu sessiz sessiz aglıyordu. neyse evin ilersinde park vardı havada nasıl kar kıyamet, gittim bir bankın altına girdim yattım ordan aradan 10 dakka geçmedi 3 tane 2 si benden küçük 1 i benden büyük çöpçü çocuklar geldi kaldırdılar beni konuştuk filan inşaata zütürdüler beni bi girdim içeri bir sürü çöpçü kız yaşlı kadın adam ne varsa amıa koyim neyse ateş yakmışlardı hemen gittim ateşin önüne oturdum eldivenlerimi çıkardım zaten çıkarır çıkarmaz hemen aldılar eldivenlerimi ipneler sesimide çıkaramadım korkudan, o geceyi asla unutamam ben o adam ölene kadar biz rahat bir gün bile geçirmedik amıan kodumun şerefsizi.