insanlar neden kapitalizme karşı isyan etmiyor

dediklerinin aynısını zamanında çok düşündüm neden bu sistem böyle diyerek. fakir bir aileden gelen biriyim. açıkçası hep kendi kendime çabalayıp bir şeyler yaptım şu hayatta.
bir sürü işte çalıştım bilmem kaç yaşına kadar okudum ama sistem öyle içimize işlemiş ki; üniversitede çok iyi hatırlarım herkes beyinden yoksun bir hocayı eleştirirdi. ben de çıkıp bunu
sınıfta söyledim sonuç bir kişi bile desteklemedi, giren benim zütüme oldu. neyse eyvallah dedim çektim cezasını. okuldan sonra işe girdim baktım patronlar, müdürler bizim sırtımızdan tonla
para kazanıyor onları eleştirmek istedim herkes de eleştiriyordu dıbına kodumun itlerini ama öne çıkınca nedense yanında bir kişi bile kalmıyor. sonuç olarak işten kovuldum kimsenin gibinde bile değildi.
bu halk böyle artık çözdüm yani herkes konuşur ama olay icraat yapmaya gelince köşeye çekilip bir kurban seçerler kurban belki bir şeyleri değiştirir ama kaybeden o olur kazanan diğerleri.
hayatta bunları gördükçe artık susmaya, göz yummaya başladım o da nesi dıbına koyim kariyer basamaklarını hızla tırmanıyorum. insanlar demek ki dürüstlükten, doğruluktan hoşlanmıyor bunu çözdüm işte
bu beş para etmez, seni yarı yolda bırakacak insanlar için bir şeyler yapmaktansa artık sadece emekli olduğumda yaşayacağım köy evini, besleyeceğim tavukları, seveceğim köpeğimi düşünüp motive oluyorum.

özetle: giberim böyle hayatı