Saat 02:05 prim

Bakacam

Ertesi gün bir adam beni aradı ve kendisinin babamın "AMERER" şirketindeki iş arkadaşı olduğunu ͵ kendisininde Türk asıllı olduğundan dolayı bana yardım ediceğini söylemişti.Ben ilk başta inanmasamda adam babamın tüm iş bilgilerini bir anda bana gösterdi ͵ gözlerime inanamıyordum. Babamın işten ziyade normal hayatı hakkındada baya bir bilgisi vardı ve beni inandırmayı başardı.

ismi Fatih'miş. Fatih Abi ͵ Amerika'da çok tanıdığının olduğunu ͵ beni öldürülen Mehmet Abiden sonra araştırıp bulduğunu söyledi.

Fatih Abi direkt hazır planlar bana sunmuştu ͵ anlam veremiyordum. Nasıl bu kadar hazır planlarla yanıma gelip bu kadar işin içinde olabiliyordu ?

Ama onu dinlemekden başka şansım yoktu.O gün öylece yattım. Sabah uyandığımda telefonuma 1 mesaj gelmişti ͵ gönderen Fatih Abiydi.

Fatih Abi ͵ amcamın mekanını bulduğunu ͵ amcamın Amerika'da yaşadığını söyledi...

Her şey anlaşılmıştı͵ her şeyi yapan amcamdı. Para hırsı yüzünden annemi͵ babamı͵ mehmet abiyi öldürmüş ve Türkiye askeri bilgilerini Amerika'ya satmıştı.

Yusuf itini o gün ͵ tıpkı Mehmet Abi'nin kafasına ateş edilip öldürülmesi gibi katletmiştim. Kafasına kurşun sıkarken yüzümde gülümseme vardı ͵ sadece ufak bir gülümseme...

Beyler ufak bir ara vermem lazım diğer 2 hikayemide devam ettirmem lazım. Biraz yavaş geliyor partlar çünkü hikayeler bir yerde yazılı değil direkt yazarken kafamda kurgulayıp yazıyorum bazı partlarda hikayenin başındaki bilgilerden yararlanmam gerekiyor hikayenin başını tekrar tekrar dikkatlice okuyup yazıyorum. Ondan dolayı kusurumu biraz alttan alın lütfen.Bu arada her 3 hikayedei ilginiz içinde teşekkürler. Hiçbir hikayem yarıda kalmayacaktır. Hikayelerin uzun olmasının nedeni sonunun çarpıcı ve bir o kadarda şaşırtıcı olmasını istememden kaynaklanıyor.

Dün geceden beri hiçbir şey yememiştim ͵ bir şeyler yemem lazımdı. Her zamanın aksine mutfağın kapısı kapalıydı. Kapı kolundan tuttum ve içimdeki o deşhet ürpertiyle kapıyı araladım. Mutfağın heryerinde 100 lerce not vardı ve her notun üzerinde aynı şey yazıyordu.

Notun üzerinde yazan şey...

5 dakika sonra bir mesaj daha gelmişti.

Mesajda "Kurtulmak istiyor musun ?" yazıyordu. Nasıl ve nereye cevap vericekdim ? Kurtulmak istiyordum hemde çok.

Birden televizyonum ekranında bir hareketlenme oldu.

Televizyonda ͵ "Demek kurtulmak istiyorsun. Bunları göze alarak geldin buraya. Kurtulmak ͵ sandığın kadar kolay olmayacak" yazısı belirdi.

Sanki biri benim beynimi okuyordu. Delirecektim herşey üzerime geliyordu yada ben öyle hissettim...

Mesajda "Sen ve senin dünyan ͵ işte tam da istediğin gibi... " yazıyordu.

Ben ne yapmıştım ? Neden böyle bir mesaj almıştım ?

O kızıl gökyüzüne bakarak avazım çıktığı kadar bağırdım. Beni kim cezalandırıyordu veya ben neden böyle bir seçim yaptım. Kafamı kurcalayan o başbelası sorular içimi kemiriyordu...

Kafamı kaldırıp havaya baktım. Gökyüzü kıpkırmızı ve sanki patlarcasına alev püskürtüyordu.O anda korkudan gözlerim doldu hafif ağlamklı bir sesle "Neredeyim ben ? insanlar nerede ?" diye bağırdım. Evimiin bir dağın yamacında olmasından dolayı sesim yankı yapmıştı ͵ sessizliğe bürünmüş şehir ͵ sesimle yankılanıyordu.

Birdenbire telefonuma mesaj geldi. Gözlerime inanamıyordum mesaj gönderen telefon numarası benim telefon numaramdı. Nasıl oluyordu bu ? Kendi kendime nasıl mesaj gönderiyordum. Mesaja tıkladım ve gördüklerim beni ͵ korkunun merhametsizliğine itekledi adeta...

Belki uyursam her şey düzelicekti ͵ yada ben öyle sanıyordum. Uyudum ͵ veya uyumak zorunda bırakıldım...

(Sabah 04:45 alarm çalıyor)

Hergün olduğundan daha seri uyandım ve alarmı bile kapatmadan dışarıya bakmak için hızlı adımlarla balkona yöneldim.

Ama dünkinden daha korkunç ve bir o kadarda garip şeyler oluyordu...

*Saat 23:00*

Gece olmuştu fakat gariplikler sürüyordu.Ay herzamankinden daha parlaktı fakat garip olan bu değil hep aynı yerde durmasıydı...

Hergün ormanı izlediğim balkona çıktım. Ormanın olduğu dağin eteklerinde büyük led lablarla birşeyler yazıyordu. Odama gidip en değerli eşyalarımdan biri olan dürbünümü aldım ve led lambalarda ne yazdığını okumaya çalıştım.

Led lambalarda şu cümle yazıyordu "Kuralları sen koyuyorsun".

Biri benimle oyun oynuyordu sanki yoksa bunca şey nasıl olabilirdi.Ne kuralından bahsediliyordu ? ...

Hava kararmaya başladı ͵ tıpkı insan bulma ümitlerim gibi...

Bütün evlerin ışıkları yanıyordu tüm televizyonların ekranında aynı donuk kanal vardı ͵ benim arabam dışında başka hiçbir yerde araba yoktu. Evime gitmeye başladım ͵ düşünmem lazımdı hemde çok düşünmem.

Eve vardığımda kapımın üstünde bir ufak not gördüm ͵ tıpkı şirketimde bulduğum gibi.

Notun üzerinde şöyle yazıyordu ; "Unutma bu senin dünyan"...

*** Geldim Beyler Kusura Bakmayın ***

Kapının üzerindeki not bana yazılmış olmayabilirdi ama yinede notu cebime koydum. Daha sonra arabamla herhangi bir canlı varlık aramaya koyuldum. Dünya çok sessiz bir o kadar da korkunçtu.

Hiç kimse ama hiç kimse yoktu.Ben ve yalnızlğım...

Beyler seri istiyorsanız biraz şuku lütfen ne kadar kişi o kadar seri.

Şirketten çıkmam ͵ insan veya insana dair bir şey bulmam lazımdı.Ne yapacağımı bilemiyordum. Bedenimin hakimiyeti ͵ korkularıma esir olmuştu.

Tam şirketten çıkacakken ͵ kapının üzerinde bir not buldum. Notda "özgürlüğünü istiyor musun ?" yazıyordu. Bunu okuyunca beynimden vurulmuşa döndüm...

Ardından şirketin kamerasına bakmak aklıma geldi. Evet ͵ evet kesinlikle kameraya bakmalıydım.Şirketin güvenlikden sorumlu odasına girdim kayıtlara bakıcaktım.Son 30 gün'ün kayıtları vardı sadece.

30 gün öncesine kadar gittim ama şirkette bir hareketlenme dahi yoktu.Ne oldu bu insanlara ? Neredelerdi ve ne için saklanıyorlardı ? Sanki tüm Dünya bana oyun oynuyordu...

Beyler okuyan kimse yok mu? Biraz şuku felan atında millet görsün ne kadar çok okuyan ͵ o kadar seri hikaye.

Yola çıkalı yaklaşık 30 dakika olmasına rağmen hiç bir canlı görmemiştim etrafda.Bir sorun olduğunu kavramıştım.

Korka korka şirketime doğru ilerliyordum.Şirketime vardım ͵ içeriye büyük bir ümitle girdim. içten içe korktuğum başıma geliyordu şirket bomboştu bilgisayar ekranları kapalı ortam loş bir ışık ile aydınlanıyordu.

internetten haberlere bakmak için bilgisahara yöneldim. Bilgisayarı açtığımda gözlerime inanamadığım bir olayla karşılatım. Bilgisayarın tarihi 14.04.2284'ü gösteriyordu...

Anlamadığım olayların olduğu aşikardı. Yola çıktım ͵ henüz ne bir insan nede bir araba görmüştüm. Bedenim yalnızlığa esir oldu o anda ͵ gözlerim bir insan bedeni görmek istiyordu.

Korkmuştum͵ilerledikçe yalnızlık beni çok daha fazla korkutuyordu...

Beyler kesinlikle devam edicem dün dedim gece 5-10 part atıcam diye ve attım bende yarıda bırakmak yok. Yarıda bırakıcak olsam 3. hikaye'ye başlamazdım.

Dışarıya çıktığımda ͵ hergün arabamı çıkartmak için bin bir türlü sorun yaşadığım otoparkda sadece benim arabam vardı.

Arabama bindim ve arabamın elektronik ekranındaki tarihde 14.04.2284 yazıyordu anlam veremedim normalde bugün Şubat'ın 22'si 2016 olması lazımdı. Ufak bir sorun olduğunu zannedip pek takılmadan yola koyuldum...

Bu sessizliğin getirdiği endişeye anlam veremeyerek balkondan ayrıldım.

Saat 06:30

Kahvaltımı balkona çıkmadan önce bitirmiştim. işe gitmek için saat 07:00'da evden ayrılacaktım yani 30 dakikam vardı her gün yaptığım gibi 30 dakika sabah haberlerine bakıcaktım.

Televizyonu açtım ͵ bir gariplik vardı kanallar anlamsız şekilde hep aynı şeyleri tekrarlıyordu kanallar olduğu yerde donmuş gibiydi hiçbirşeye anlam veremedim. Televizyonun bu saçma sıkıntısından dolayı bugün işe gitmek için 15 dakika daha erken yola koyuldum. Evimden aşşağıya gittiğimde bir gariplik vardı ͵ hemde çok garip...

Beyler bu hikayeyi bugün bitireceğim, yeni bir hikaye yazmaya başladım onuda takip edebilirsiniz bunu kesinlikle yarıda bırakmayacağım merak etmeyin. Kusura bakmayın. (bkz: insanlığın peşinden)

Beyler bu hikayeyi bugün bitireceğim, yeni bir hikaye yazmaya başladım onuda takip edebilirsiniz bunu kesinlikle yarıda bırakmayacağım merak etmeyin. Kusura bakmayın. (bkz: insanlığın peşinden)

( Telefon Alarmı Çalıyor )

Saat 04:45

Gözlerimi istemsizce araladım. Telefona yöneldim ve alarmı kapattım. Uykudan yeni uyanmanın getirdiği pasiflikle yavaş yavaş hareket ediyordum. Ayılmak için yüzümü bir avuç su ile yıkadım. Hergün yaptığım alışagelmiş hareketleri tekrarlıyordum. Evim ͵ şehirin biraz daha dış kısmında sessiz bir arazi üzerdeydi.

Balkona çıktım. Hergün saat 06:00'dan 06:15'e kadar karşı dağın eteklerindeki ormanlık araziyi izliyordum. Evimin bulunduğu konum sessizdi fakat bugün bir başkaydı.

Her sabah ormandaki baykuş seslerini dinleyerek güne başlamak beni çok rahatlatıyordu fakat bugün hiçbir ses duymuyordum. Neler oluyordu ?