kezzap içerek temizlemek istiyor musunuz yılların pisliğiyle dolmuş gırtlağınızı?
Başlığıma eşlik de edebilirsiniz. Aklınıza geldikçe yazın.

kimseye anlatmadığım bir pisliğimi anlatayım sizlere. dokuz yaşındayken yavru bir kediyi sopayla döverek öldürmüştüm.o kedi yıllardan beri beynimi tırmalayıp duruyor.hem öldürmüş hem de kahrolmuştum.ama o an çok zevkliydi.o yaşta içime bu kadar iğrençliği kim yerleştirmişti oldum olası merak ederim.ben artık bir yetişkinim.o nedenle sokakta gördüğüm yardıma muhtaç ne kadar kedi varsa beslemek için cebimde daima kedi maması taşırım.ama ne yazık ki ne zaman besleyecek bir kedi bulsam konserveyi açtığımda içinin boş olduğunu görüyorum. cinayete kurban gitmiş yavru bir kedi yiyor onu.o gün bu gün hiç sevap kazanamadım sırf bu sebeple.ne dersiniz, sizce yedi tane cami mi yaptırmam lazım?

japon balığıma gizli gizli viski veriyorum.her gün suyuna damlatıyorum. çünkü hayvanları seviyorum.

her gün bir avuç uyku hapıyla uyuyorum.iki liralık ve adi olanlardan. bir arkadaşımın kedisine uçak yolculuğu sırasında vermiştik aynılarından. içinden şeytan çıkartıyorlarmış gibi bağırıp elimi tırmalamıştı huur çocuğu.bu arada hala karanlıktan korkuyorum. aklıma ölüm geliyor. toprağın altı geliyor. oraya gidenin yolu çıkmaz sokak. orda kalıyorsun.bir takım şeyler uyduruyorlar. insanlar inanıyor. çünkü inanmak istiyorlar. beni tek rahatsız eden çürüdüğümü hissetmek. acaba beni bırakıp gidenler hissediyor mu kalplerini yiyen kurtları?bu sebeple mediamarkttan bir gece lambası aldım. kelebek şeklinde ve üç renkli. neşe içinde uykuya dalıyorum.

çocukken bir arabadaydım, hatırlamıyorum şimdi kimin arabasıydı ve nereye gidiyordum. arabaya bindiğim pek nadirdi ama hatırlamıyorum işte. yalnız bir ara arabayı parkedip beni de içinde bıraktılar. o zaman ben arka koltukta ayağa kalktım, boyum züt kadardı yapabiliyordum bunu. donumu indirip cinsel organımı tuttum ve camda durdum öyle bir müddet.bir şeylere sinirliydim ve bu şekilde hıncımı alıyordum.onu herkes görsün istiyordum. daha o yaşta 'gibebileceğimi' öğrenmiş bulunuyordum. gibmek istiyordum elime ne geçerse. elime geçen şey bir ferrero çikolata oldu. nerden nasıl geldiyse amk. benim ufak hazinem.onu elimde sıkıp çatır çutur kırdım ve çikolatayı parmaklarımdan yaladım. ellerim leş gibiydi ve tuzluydu parmaklarım. çikolatanın o güzelim tadını gibip atmıştım.ama daha zevkliydi

bir kuş besliyordum. ufacık bir şeydi. hint bülbülü diyorlar ya ondan. sesi berbattı ama bana çok güzel gelirdi. bigiblet kornası gibi öter dururdu. arada elime alırdım. avucumun ortasında sıcacık bir top gibiydi. varla yok arasıydı. tüylerini yolsan geriye ne kadarcık bir şey kalırdı bilmiyorum. çok seviyordum onu. öyle seviyordum ki eve geldiğimde sesini duyunca her şeyi, bütün taktanlıkları unutuverirdim. ufaktı ama benimdi.bir bacağı sakattı üstelik.ama yine de dünyanın en güzel kuşuydu. okuldayken, işteyken, ondan ayrı olduğum her zaman özlerdim kuşumu. öyle küçüktü ki bir şey olacak diye içten içe hep korkardım. kuşum beni terkedecek diye korkardım. sonra onu benden daha iyi bakacak birilerine bırakmaya karar verdim.bu korkuyla yaşamayıyordum.hem ben çoğunlukla dışardaydım ve o yalnız kalıyordu. yalnız kalmak küçük kuşlar için çok üzücü olabiliyor.her daim onlarla ilgilenmelisiniz. yoksa neşeyle ötmezler. tortop olur, tüylerini kabartır ve bir köşede öylece dururlar. onlarla konuşmalısınız yoksa bir sabah onları kafesin dibinde kaskatı ve cansız bulmanız işten değildir. bana öyle oldu mesela. kuşumu elime aldığımda artık buz gibiydi ve sertti. minicik kanatları kasılıp kalmıştı. gözleri acıyla kısılmış gibiydi sanki.ne yapacağımı bilemedim onu orda öyle gördüğümde. soğuk ve pis kokulu toprağa gömecek değildim.ben de alıp kalbime koydum onu.ama öyle soğuk ki,bir gün beni de öldürecek sanırım soğuktan.yaz kış titreyip duruyorum o gün bu gündür.

geçen gün evde çok mutlu olduğum zamanlarda geceleri giymiş olduğum bir tişört buldum. nasıl olduysa,ne alakaysa eski bir bavulun içine sıkışıp kalmış.onu oradan çekince geride kalmış düşleri sürükleyiverdi peşinden. odanın içi ölü kelebeklerle doldu. mordu bunların rengi. öksürük krizine girdim, camı açmak zorunda kaldım.bu sefer düşler küle döndü,toz oldu. telaşla camı kapadım ve onları yerden toplamaya çalıştım.ne var ki ellerime sıvanıp kaldılar. ellerim kapkara oldu.bir kısmı da burnumdan içeri girdi. beni hapşırttı.o kadar çok hapşırdım ki ardı ardına,hay aksi ne zaman bu kadar çok hapşırsam içimden ağlamak gelir.ben de küle dönmüş anıların üstüne yere oturup ağladım.bir daha o kadar hapşırmayacağım. yitip gitmiş hayallerinizi bavuldan çıkarmadan önce maske takmayı unutmayın.

Anıların benimle işi bitiyor en nihayetinde. kalbimdeki ölü kuş kafesinden çıkıyor. evimde uçuyor. kör olmuş. sağa sola çarpıyor.onu yakalamam imkansız çünkü paniklemiş durumda. geri yerine koymam gerek, fakat öncelikle ona ölü olduğunu hatırlatmam gerek. ağzıma geleni sayıyorum.'kendine bir bak' diyorum ona.'çürümüşsün.' bunun üzerine başını çeviriyor, boş göz yuvalarını bana çevirmiş. Diyor ki 'sana ölü olduğunu hatırlatmam gerek'.ve düşüyor. hareketsiz.ve cansız... :'(

güzide ülkemizde yarım yamalak bir şeyler yapıp da tapılan onlarca züt var. kimi çıkar arabesk güfteye dayar rak bestesini, show tv de güldürgüldür show diye gibik bir program var bilmem aranızda ona gülen var mıdır. Varsada dıbına koyayım. ergenler ağlaşır konserlerinde. kimi 'türk insanının kendine has özellikleri ve güzellikleri- ne de orjinal ve güzeldir benim insanım, işte böyle de adamdır türk insanı-am züt meme vs.' konuları etrafında yıllardır dönüp duran 'mizah'ıyla 'milyonları kırar geçiririr'.bir diğeri harlemden sanki dün çıkıp gelmiştir, 'turkish rap rules yeeaaahh' diyerekten, o asi duruşuyla indirir cukkaları acımasızca(elbette ki bunca yıldır çektiği acıların karşılığını almalıdır bir yerde, acı çekmek zor zanaat).beriki daha dün karpatların yamaçlarından inip gelmiştir, slovak aksanlı türkçesi ve arasından karayolları geçebilecek kadar ayrık iki ön dişiyle 'güzelliği ve şıklığıyla göz kamaştırmaktan' geri durmaz. merak ederim, acaba kalaydı oralarda borç çorbası içip arada turist herifleri yolmaktan başka ne yapabilirdi? dikkati çeker miydi güzeller arasında, güzeller içinden bir o seçilir miydi? biri yıllardır 'istanbul,ne de çok acı var istanbulda, hayat kadınları ve ciks ama hep ciks, belki biraz daha karanlık ama illa de ille istanbul' içerikli (bestesi çakma) şarkılarıyla musluktan para akıtmaktan o kadar bıkmıştı ki,neyse ki vazgeçti bu işten.her an geri dönebilir korkusuyla yaşayamıyorum. biri daha, yıllar boyu 'üç beş ünlü konuk, yuvarlak bir masa veya yan yana koltuklara oturt bunları, espirileri patlat ardı ardına, arada masadakilerden biri çıkıp şarkı söylesin' temalı, doksanlı yılların en büyük getirisi olan talk showvari programıyla yıllar boyu milyona para demedi, şimdi 'büyüdü' ama pek bir şey farketmedi, artık ünlülerin yanısıra proflar ve travestiler de çıkabiliyor progrdıbına.ama hala doksanlı yıllara olan özlemimizi tatmine kendini adamış bir talk showcumuz daha var ve onun o espiri saçan diline zeval gelmediği müddetçe daha aynı programın değişik konuklu versiyonunu bir on onbeş sene daha izlemeye ve eğlenceye doymaya devam edeceiğiz, umarım. bunlar ve bunlar gibi onlarcası. yıllardır sepia yaşlı adam ve fakir çocuk fotoğrafı çeken fotoğrafçılarımız,bir ortaçağ hanında içki servisi yapabilecek denli balık etli ve gudubet modellerimiz, çalıntı tezleriyle yönetim katına kadar çıkmayı başarabilmiş saygıdeğer proflarımız, hastanın omurgasında kesici cisim 'unutan' doktorlarımız, çok tutan ne kadar holywood filmi varsa hepsini en ince ayrıntısınakadar çakozlayan, hiç bir detayı kaçırmayan yönetmenlerimiz.. daha neler neler.biz 'gelişmekte olan' bir ülkeyiz. gelişmekte olan insanlarız da diyebiliriz öyleyse. daha tamamlanamadık yani, hala gelişiyoruz. öyelyse kimsenin bir şey demeye hakkı yok. homo sapienste sonsuza kadar takılıp kalsak bile..