her gün sözlüğe giriyorum. hatta son zamanlarda zamanımın çoğu burada geçiyor.her birinizi tanıyor gibiyim sanki. çünkü entrylerinizi teker teker okuyorum. bazen dikkat çekmek için aptal başlıklar açıyorum verdiğiniz tepkilere göre sizi yorumluyorum. yine bunun için bazen alakasız sorular soruyorum. bazen trolleme yapıyorum. neden mi?

çünkü arkadaş bulmaya çalışıyorum bu gibtiğimin yerinde. işte o kadar yalnızım. hayatım boyunca çok az insan beni anlamaya çalıştı. çok az insan buna yaklaştı. çünkü hayatım boyunca sadece uyum sağladım. o kadar insan tanımama rağmen birşeyler paylaşmak istediğim o kadar çok az insan denk geldi ki. bunların hiç birine ulaşamıyorum. sadece bazılarını sosyal medyadan takip edebiliyorum. bazıları dünyanın öbür ucunda yaşıyor. bazılarıyla ise artık buluşmamız imkansız.

işte bu yüzden hiç bıkmadan sizin tüm gibik entrylerinizi okuyorum. bunu şikayet olarak söylemiyorum sonuçta buraya seçerek insan almıyorlar. seçerek alsalarda benzer sorunlar yaşardım. çünkü benim hayat anlayışım bu şekilde. bir şey güzel yada kusursuz olmamalı. herşeyin güzel olduğu bir gecede ,arka fonda en sevdiğimiz şarkı çalarken ve en iyi hissettiğimiz anda gerekli insanlarla tanışmamalıyız. mutlu veya mutsuz, değilim, bu sınıflama bile bana çok saçma geliyor.bir insanı sevmek yada nefret etmekte öyle. illa bir sınıflama yapacaksam saygı duyduklarım ve duymadıklarım olarak sınıflayabilirim ancak. işte aranızda belki saygı duyma ihtimalim olan biri vardır diye sürekli sizi takip ediyorum ama yok işte yok. yine sabaha kadar kimsenin dinlemeyeceği dandik besteler yapıp, kimsenin okumayacağı günlüğüme hislerimi ve fikirlerimi yazacağım. ve bu böyle sürüp gidecek. bir süre sonra da temelli gideceğim.