17 ağustos 1999

bugün sevinesim gülesim tebessüm edesim içimden gelmiyor bugün yaşamak içimden gelmiyor anlatılanları yaşananların videolarını izlerken dinlerken öğrenirken tüylerim diken diken oluyor allah depremde ölenlere rahmet diliyoruz inşallah böyle bir günü tekrar yaşamayız

allah bir daha göstermesin öyle bir günü

Ölenlerin mekanı cennet bahcesinden olsun

ölenler için allah rahmet eylesin

bu tip depremler çok olur önümüzdeki 15 yıl

bu ülkenin başına bir daha böyle bir felaketin gelmemesini dilediğim tarih.

çok fenaydı be allahtan eve içip geç gelmiştim de uyanıktım. dışarı çıktığımda rüya grüyorum sanmıştım ama değildi.

geçicek beyler geçiyor belkide alıştık bunca yıla rağmen neleri kaybettik. olsun tarifi olmayan o gibko duygulara sahip olduk.biz cok benciliz lan hemde çok bencil yada birer ruh hastasıyız...

sebebi mi? belki 17 agustos belkide 1999...

kendimi her 17 ağustosta bir kere öldürüyor ve bir kere doguruyorum.

ve ayrıca kendimi her 17 ağustosta hıyar gibi hissediyorum...

--spoiler--
övünmek gibi olmasın ama dostlar
kendimi hıyar gibi hissediyorum
hani ince kıyım doğrasalar beni
akdeniz cacık olur diyorum

ve hatta atlas okyanusu
ve hatta hint okyanusu
ve hatta hatta büyük okyanus cacık olur diyorum
--spoiler--

@66 ne saçmalıyorsun amk malı.

Mahalleye yeni taşınan kırmızı elbiseli kız, bana hiç tanımadığım bir duyguyu tanıtmıştı. Sitenin az da olsa var diyebileceğimiz çimli alanında top oynamak o kızla tanıştıktan sonra daha az sevdiğim birşey haline gelmişti. Hatta yakın arkadaşım berk'le bile daha az oynar olmuştum, küsmüştü bi ara bana.

O gece bilmem kaçıncı rüyamı görürken sanki rüyam sallanmaya başlamıştı. Bulutlar hem kahkaha atıyor hem de göbekleri sallanıyordu. Ortalarda zıplayan keçiyle geyik karışımı hayvanlar sallanmaktan çok hoşlanmış gibi sürekli gülüyorlardı. Hatta geçen sene vefat eden anneannem çenesini bilerek hızlı hızı titretirken uzunca bir ses çıkarıyor, hep birlikte çıkardığı sese gülüyorduk, dağlar, bulutlar, hayvanlar, anneannem ve ben...

Ve sonra...

Sonrası yok işte. Yukarıdan gördüm kendimi. Bulutların üstündeydim artık. Ama bu bulutlar gülmüyorlardı ve göbekleri sallanan bulutlardan değillerdi.
Kendimi izliyordum galiba yukarıdan. Az hasar görmüş nadir binalardan biri olan SSK adında bir hastanenin yıkılmaya yüz tutmuş duvarının dibinde yatıyordum, üstüme battaniye örtmüşlerdi. Annemi görmedim ama babam ve kız kardeşim başımda ağlıyorlardı. Neden ağladıklarını çözememiştim. Doğrusu bunu daha fazla düşünmeye fırsat bulamadan yerdeki diğer üstü örtülü insanları gördüm. Kiminin bacağı yanında duruyordu. Kiminin başında kimse yoktu. Kimi afallamış gibiydi, birilerini arıyordu sanki. Sanki ben dahil herkes oyun parkının bir köşesinde bulunan kum havuzunda oynamış gibiydi, toz topraktı heryanımız. Öyle tozluyduk ki, kanım bile tozla birleşip siyaha çalan bir renkte çamura dönüşmüş gibiydi.

Ben niye kendimi öyle gördüm hiç anlayamadım...
Şimdi o kırmızı elbiseli kızla birlikte sitede solucan arıyor olmalıydık.

...

Sahi, o kız nerede?

______________
17 Ağustos 1999

geçmiş olsun panpalarım

unutan ağır orosbu çocuğudur

@62 aynen öyle tebrik ederim panpa eline geçti mi bişeyler bari ?

@61 18 yaşında... liseli bin.

13 yıl geçmiş be. o zamanlar bebektim henüz 5 yaşındaydım . ankarada yaşıyorum babamın bizi hemen dışarı çıkartıp siyah şahinimize zütürdügünü hatırlıyorum . sonra tabi kötü günler hayal meyal . babamın amcasının kızı vs akrabalarımız öldü hatta benden kücük akrabam günlerce enkazda kaldı sonra nası kurtulduysa kurtuldu o cocuk . belgesel izledim yine ve ağlıyorum şu an allah kimseye yaşatmasın ölenlere de allahtan rahmet diliyorum

edit : http://www.youtube.com/watch?v=BcZ-DENUBqU iyi gidiyor...

unutmadık unutturmayacağız! http://inci.ca/uyrtzvb2ar

beni en fazla üzen olay . depremde hiç bi yakınımı kaybetmedim ama yıllardır ağlamayan ben bugün ağlamak üzereyim . bu hepimizin acısı.

amk gece gece moralimi bozan gece, gerçi 13 sene önce de bozmuştu, bu depremin merkezinde yaşamıştık bunu, kabus gibi günlerdi, hani bazen harbiden kabus görürsünüz ya sonra uyanırsınız ohhh rüyaymış ya dersiniz, işte ben 13 sene önce 12 yaşındayken o gece sabaha kadar uyanmayı bekledim o kabustan, offf offf, allah bir daha böyle günler yaşatmasın, çok acı be.

allah bir daha göstermesin öyle bir günü

@53 @55 allah rahmet eylesin