1. 1.
    +2 -1
    hiç birşeyi gerçekleştiremedim amk çevremdeki herkesin güzel bi hayatı varken ben kendi kendimi yiyiyp bitiriyorum düşüncelerle
    ···
  2. 2.
    +1 -1
    üniye 3 sene geç girebildim hayatta bi kere aşık oldum ama bi türlü açılamadım kıza şimdi geçmişe bakınca sövüyorum kendime millet bu yaşta hayatını oturturken ben hayatın en arka kısmında sıkışıp kalmışım gibi hissediyorum kendimi
    ···
  3. 3.
    +1 -1
    @2 haklısın panpa bende bunun farkındayım herkesin istediğine ulaşamadığını ama ne biliyim amk kendimi kötü hissediyorum kimseyle konuşamıyorum da bu tür şeyleri çünkü çevremdeki herkes beni gülen güldüren hayatı takmayan biri olarak tanıyor ben böyle etrafına trib atan asosyal görünmeye çalışan tiplerden değilim ama işte kendi kendime intiharın eşiğine geliyorum bazen
    ···
  4. 4.
    +1
    @5 eyvallah panpa ama işte ne biliyim yapamıyorum dediklerini hayattan bıkmış gibi hissediyorum kendimi bazen sabah uyanınca mutlu uyanıyorum çevremdekilere de yansıtıyorum bunu geleceğe dair planlar yapıyorum ama gece olup tek başıma kalınca kafayı yiyecek gibi hissediyorum kendimi karı kız mevzusuna çok takan biri değilim ama işte bi türlü unutamıyorum o kızı başka biriyle yakınlaşınca hemen geçmişten çıkıp geliyo kafamı karıştırıyor
    ···
  5. 5.
    +1
    @9 haklısın hayatı basit yaşamak gerekir ama gibtiğimin hayatı bize basit yollar açmıyor ama bu kimsenin suçu değil bu tamamen benim korkaklığımdan kaynaklanıyor suçu kimseye yıkamıyorum çünkü içinde bulunduğum hayatın tek sorumlusu benim cesur davranamadığım için şuan bu durumdayım hep cesur davranan insanlar gibi olmak istemişimdir ama hep korkmuşumdur bişeylerden
    ···
  6. 6.
    +1
    bilmiyorum herkes aynımı düşünüyor ama lan yarın öbür gün ölürsem bi anam babam üzülür onlarda bi kaç senede unutur gider gibtiğimin hayatından öylece geçer giderim ardımda bi gib bırakmadan dıbınakodumun hayatında herşey herkes sahte gibi herkes sanki bi role soyunmuş onu oynuyor ve sanki bitek sen bunun farkındaymışsın gibi hissediyorsun
    ···
  7. 7.
    0
    şu dıbınakodumun hayatında hep mutlu gibi görünüp yıllarımı yedim hep başkalarının mutluluğuna ortak oldum ama kendimi hiç bir zaman gerçekten de mutlu hissedemedim amaçsızca bir aptal gibi yaşadım onca yıl
    ···
  8. 8.
    0
    bi filmde izlemiştim dayı 'tanrı küçük bir çocuk bizde onun oyuncaklarıyız' diyordu bazen içinde bulunduğum hayatta bana sanki bu sözleri doğrular gidi geliyor mutlu olmaya çalışıyorsun bişeyler yapmak istiyorsun ama sanki bişeyler seni bundan alıkoyuyor sanki bu gibtiğimin hayatını gibe gibe böyle yaşayıp gibtir olup gideceksin diyor ama vicdanım sürekli hayır bulunduğun durumun tek sorumlusu sensin diyor böyle yannan gibi ikilemlerde kalıyorum
    ···