Korkuyorum. Hayattan korkuyorum, geleceğimden korkuyorum, burada yazacağım şeyler ileride başıma bela olur diye korkuyorum... Bu şekilde hayat mı geçer derseniz 25 senedir böyleyim. Hep vicdanımla hareket ettim, herkes beni sevdi, kimseye bir kötülüğüm olmadı. Hatta çok fazla yardımım da oldu.

Ama bugün ilk kez biri benim için içinden geçen şeyi dışından söyledi. Aslında sevilmiyormuşum. Aslında gerizekalıymışım. Haklı da. Değişmeyi çok denedim, hayır demeyi, şerefsiz olmayı çok denedim. Ama vicdanımı öyle bir zihnimden üstün tutmuşum ki aklım susup vicdanım bana engel oldu her seferinde. Yapamadım, değişemedim. Şimdi değil ama belki ileride "Ali'nin 8 Günü" filmindeki bakkala gelip özür dileyen adam gibi olacağım. Şu an aklım çok karışık. Artık ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.