başıma gelecek olan bir durum bence bir kaç yıldır gerçekten mutsuz olduğumu hissediyorum, herkes gibi gülebiliyorum arkadaşlarım ile vakit geçiyorum mutluda oluyorum ama hepsi anlık oluyor ve ben genel olarak mutsuz dalgın üzerinde bir yük varmış gibi hisseden bir insanım

bir şey yapmak için aciz değilim ama bir şey yapmak için bir şevkim bir umudum yok yaşadıkça kaybettim tüm umutlarımı beni sorsanız insanlara mutludur derler eğlenceli çocuktur falan ben belki yansıtamadım bu karanlık noktamı ama bir masada otururken hiç bir şey düşünmeden sadece dalıp gidiyorum ve dinleyemiyorum insanları bir hiç gibi hissediyorum kendimi

denedim tutunmayı hatta mutluda oldum ama sonra yine kendi kabuğuma çekildim yine aynı hiçlik hissiyatı yine aynı şeyleri yaşamaya başlıyorum geceleri uyuyamıyorum çoğu zaman vaktimi oyun oynamak ile geçiriyorum ama hiç bir şey yapmasam bile uyuyamıyorum düzene sokuyorum uykumu bir gün uyumayıp erken yatıyorum kalkıyorum saat 10 gibi yine aynı gece uyku girmiyor gözüme sebepsiz bir şey kemirip duruyor içimi

insan olmak gerçekten zor insan olmanın getirdiği çok acı var üstümüzde bazılarımız hissedemiyoruz bu acıyı ama bazılarımız biliyorum ki en kötü şekilde hissediyor bunu ve ben hiç bir şey hissetmiyorum en çokta bu yoruyor beni soldum artık ben yavaş yavaş hissediyorum çürüdüğümü

kendi canıma kıyıp bir şey yapmam ama bu yaşantım bu hissettiklerim beni çok ileri zütürmez zaten sadece dalıp gidiyorum boşluktan boşluğa sanki beni kandırmışlar da öyle gelmişim gibi hissediyorum dünyaya