4 yıl

dönüş günü geldi çattı, hazırdık ikimmizde bagaja yükledik eşyaları arkamızdan sular döküldü. yoldayken uyudu, hafif müzik açtım. hiç giblemiyor gibiydi beni. nitekim sonra uyandı ve dedi ki;

- annemlere bırakır mısın beni?
- niye noldu?
- orda kalmak istiyorum.
- neden ki hayatım?
- özledim.
- peki sen bilirsin.

bu özel şöför muamelesi hiç hoşuma gitmemişti söyleseydi bende hiç izmir'den dönmezdim amk. neyse vardık lanet kente bıraktım onu annelerine gel yemek yiyelim muhabetti oldu ben eve geçeciğimi söyledim. işler birikmiş halletmek lazımdı. eve geldim işin başına oturdum. abim aradı.

- naber lan gibik aramadın vardım diye?
- he aklımdan çıkmış kusura bakma.
- ne o la sesin durgun.
- nesli yi ailesine bıraktım.
- naptın lan kıza?
- bişey yapmadım, kendi öyle istedi.
- allah allah
- valla.
- e neyse bi daha eve gelmez o zaman ben sana diyim.
- yok artık daha neler?
- abim dediydi dersin bak.
- aman abi ağzından yel alsın.
- ya inşallah bişey olmaz ama ayrılık çanları bunlar haberin olsun.
- tamam
- hadi görüşürüz.
- hadi bye.

neslihan'ı aradım.

- hayatım ne zaman geleceksin.
- yarın olur.
- kesin mi?
- evet hayatım niye şaşırdın.
- ne bileyim.

bi gariplik sezmiştim ama ya hadi bakalım.

takipteyiz reyiz..

Okoyoz ponpo

seko ortalkta yok bu aksam

ulan taksim ne kalabalıktı be

reserved

10 dakikaya geliyorum partla

ertesi gun geldi eşyalarını topluyordu, gözyaşları akıyordu.

- hayırdır?
- seninle kalmamı istemiyoalr akşam babamla tartıştık.
- sebep?
- aynı şehirdeymişiz ne anlamı varmış beraber oturmamızın.
- hayatım dur ağlama. gitme arama uğrama bi daha.
- o kadar kolay deme hayatım?
- değil mi?
- olay çıkmasın, nasılsa ofiste de beraber olcaz haftasonları da gelirim.
- hayatım olur mu öyle saçma şey.

yapıştım telefona aradım kayınpederi.

- hayırdır baba?
- ne hayırdır?
- neslihan'ın sizin yanınıza taşınması?
- evet öyle istiyorum.
- sebep?
- sana mı sorcam?
- evet bana sorcaksınız, kızınızı nasıl izmir'e zütürürken size sorduysam herşey için sabrettiysem bu da benim istediğim gibi olacak.
- yok ya. askere gider gelir nikaha basarsın o zaman.
- heh şimdi belli oldu renginiz işte.
- salak çocuk, istesem suratını bile göremezsin neslihan'ın.
- neslihan gelmeyecek.
- gelecek.
- gelmeyecek deyip telefonu suratına kapattım. neslihan'ın elinden valizini alıp sımsıkı sarıldım.

- korkuyorum hayatım.
- korkma bitanem burdayım ben.
- ya gelip beni alırsa.
- alamaz.
- tamam hayatım.

korkudan titriyordu.

yarın devam

detay:

"aşk sarıp sarmalamaktan ibaret değildi. korktuğunda sığınıcak liman, sevindiğinde paylaşacak pastan, üzüldüğünde yaslanacak omuzdu. Bazı aşklar ise sadece liman ve omuzdan ibaretti."

edit: 1960 darbesine lanet olsun.

o geceyi beraber geçireceğiz sanıyorduk ama olmadı. akşam saatlerinde kapıya abisi dayandı. geldi oturdu soluklandı.

- bakın bende bunun böyle olmasını istemiyorum. diye başladı cümlesine.
- ama kusura bakma neslihan'ı yine de zütürücem mi diyeceksin?
- evet.
- sordunuz mu ne isitiyor diye?
- kafası karışık bakışlarından belli
- buna karar verdiniz yani.
- evet.

neslihan'a döndüm,

- sen ne istiyorsun?
- bilmiyorum.
- nasıl bilmiyorum?
- bilmiyorum işte
- tamam hayatım nasıl istersen öyle yap.

abisi bana bakarak güldü

- gelecek gör bak.
- kendi bilir.

5 dakika içinde neslihan ufak valizini hazırlamış gitmeye hazırdı. şaşırmıştım.

- aşkım haftaya gelirim ben.
- inşallah.
- gelirim merak etme.
- peki.
- seni seviyorum.
- bende seni seviyorum hayatım.

mahkum arabasına bindirilir gibi hissettim o an. hiç bi kelime yoktu üzüntümü anlatmaya dair. gırtlağamda dolanıyordu kelimeler. bi el sallamakla yetindi. eve girdim. bomboştu sanki. bulaşıkları yıkadım, temizlik yaptım, duş aldım. yok sesi çınlıyordu evin içinde dar geliyordu bana. telefonum çaldı, ben kendime viski koyuyordum. arayan abimdi.

- napıyonuz?
- iyi sen?
- iyiyimde sen değilsin?
- neslihan'ı abisi geldi aldı. artık orda kalcakmış
- tamam sende izmir'e dön.
- e yok artık kızı yanlız mı bırakacam?
- o seni nasıl bırakıyorsa sende bırak dıbına koyim.
- isteyerek bırakmadı.
- isteseydi kalırdı seko.
- hala aksini düşünmekteyim.
- iyi düşün dıbına koyim.
- iyi.
- selam söyle.
- kime söyleceyeceksem.
- tamam dıbına koyim kapat madem.
- hadi iyi geceler.
- hadi eyvallah.

abime çok normal geliyordu olan biten ama ben kaldıramıyordum bi türlü.

206

gece 12 sularında giricem part

seko beklıyorum ona gore

Hadi monaco

upupuup

giremedim beyler dışardan geç geldim epey

detay:

" insan kayıplandıkça, acılarını silmek için para harcamayı arttırır, ama sadece para ve zaman kaybeder, elbet para biter zaman daralır, işte o zaman yine yanlızlığınla başbaşasındır. dün senle paranı yiyenlerin hiç biri yoktur. Telefonlarını açmazlar, yanına uğramazlar. yanlızsındır, ışığı kapatırsın, bi sigara yakarsın, radiohead çalar pcde, 2 kadeh doldurursun, biri kendine, biri karşında olmasını istediğine. bi ondan çekersin, bi karşındakinden dudakların dudaklarına temas etmişcesine alırsın tadını. sanki o an mutfaktan bişey almaya gitmişte bardağından otlanıyormuşsun gibi. 1 kadeh içim anında 2 içtiğin için hep x2 kombolu gidersin. kafan bulanır, yaptıklarına üzülürsün, andıkça daha beter içersin soluğu ya yatağında ya da klozette alırsın. binlerce liralık arabalar, evler yolalr tatmin etmez seni. hep fazlasını istersin. bi an sıyrılmak için bi uğraşın olmalıdır... "

buralardayım seko..