abilerin gerçek yüzünü anlatıyorum toplanınn

aslında bu eleman küççükken bir kaza geçiriyor ve yatağa bağımlı kalıyor.
yatağa bağımlı ama öyle sadece bakıyor etrafa annesi kaç yıl dayansın gidiyor bırakıp bunu
babası da abilere emanet ediyor bunu
bi abi var bayram abi zehir gibi matematik biliyor
ama ipnelik değilmi hep alay ediyor bunla yanlış formüller veriyor
koli bandıyla kıllarını yoluyor falan bunun
bi fevzi abi var bu tam gençlere kafadar
o fevzi abi var ya o aslında david
yani sadece o odada geçiyor bu elemanın hayatı mesela o siyah giyen adamlar var ya
heh işte onlar maklubeye oturanlar yani yemeğe ortak olanlar onun için siyah
kara renk kötü renk yani.
o takma bıyık var ya abi o aslında koli bandı kılların yoluyor bunun.

yine kuran dersi. saat sabahın 8i. dershaneye geldik. direk odaya geçtik. oturduk. etrafı kurcalıyoruz. kocaman bir dünya haritası var duvarda falan. neyse arkadaş etrafı kurcalarken çantayı buldu sallıyor falan. karıştırma şimdi biri gelecek amk diyoruz ama yok illaki kurcalayacak. açalım mı lan çok merak ettim dedi. aç amk iki tane çorapla don dan başka birşey yoktur dememle paraları görmem bir oldu. ağzımız açık kaldı amk. kafayı yicez. o an kapı açıldı: fevzi abi kocaman sarığıyla ve ihtişamlı cübbesiyle karşımızdaydı. selamun aleyküm kardeşlerim dedi incecik sesiyle. bizimse ses tellerimiz uyuşmuştu...

kıdemli abi herzamanki yerindeydi. ders daha başlamamıştı. 2li 3lü gruplar hararetli bir şekilde tartışıyorlardı. bizde geçip bir kenara oturduk. murat abi geldi. murat abi edebiyat bölümü mezunuydu. saçma bir girişle konuşmaya başladı. bilmem ne kitabın bilmem ne sayfasını sordu. tabii ki bilemedik. sonra başladı anlatmaya. şahlandıkça şahlandı. coştukça coştu. o anlattı biz coştuk. kıdemli abi elindeki çatalı kadehine vurarak herkesi susturdu...

o hafta cumartesi sohbetine erken gittik. namazı kıldık oturduk. abdullah abi daha zaman var gelin bir dönerli ders yapalım dedi. oturduk okuyoruz. kapı sesi geldi. baktık bizim fevzi. kıdemli fevziye ters ters bakıyor. abi bir gelir misin dedi. odaya girdiler. bağırma sesleri falan geliyor. biz de abdullah abinin gözüne bakıyoruz ses falan noluyor amk. fevzi abi bir anda kapıyı çarpıp gitti. arkasından kıdemli çıktı. elinde altın imameli 99luk tespih. öyle bir ya sabır çekiyor ki bütün dershane adeta inliyor...

sonraki hafta utancımızdan hiç gidemedik. bir akşam televizyon seyrediyorum evin telefonu çaldı. açtım bizim abi. buyur abi dedim. nerdesiniz birazdan ders başlayacak mübarek dedi. hemen gömlekle kumaş pantolonu çektim. yavaş yavaş abilerin yolunu tuttuk.

arkadaşla evimiz çok yakındı. aramızda 3 4 bina vardı. dershane ile de evimiz çok yakındı. o da arkadaşın evinin karşısındaki sırada, 3 4 bina ötedeydi. selamun aleyküm diyerek girdik içeri...

DEVAM AMK GECE SARAR BU

ertesi gün arkadaşla geziyoruz. bi alış-veriş merkezi var. ismini vermicem. orayı geziyoruz. eve de çok yakın. zaten gidecek başka yer yok. neyse geziyoruz. en üst katta restorantların olduğu yerdeyiz. bir baktık bizim fevzi. adamın biriyle oturuyorlar. bizde oturduk masalardan birine bunları izliyoruz. hararetli bir şekilde tartışıyorlar fakat ne hararet...

sonunda fevzi kalkıp gitti. bizde peşinden gidiyoruz ama farkında değil. sinirli. hızlı hızlı yürüyor. metroya doğru gidiyor. metroya girdi bizde eve doğru gittik. olanlara bir anlam yükleyemiyorduk...

yaz boyunca sabah akşam gittik durduk. dershanede tanınmaya başlamıştık. haftaiçi derslerinden farklı olarak cumartesi akşam 8 sohbetlerine de davet edilmiştik. benim evden çıkmaya niyetim yoktu fakat arkadaşım...

sırf eğlenmek için gidiyorduk. ilk gittiğimiz akşam herkese birer lakap takmıştık. onun kaşı öyle bunun gözü böyle. ama öyle böyle değil. kahkahalarla gülüyoruz amk. birde o derslerde kitap döner ortada beyler. yani herkes kısım kısım okur. herkes okudu sıra bana geldi ama gülmekten okuyamıyorum. karnım atıyor resmen. ben okuyamıcam abi deyip arkadaşa verdim. arkadaş bir pıskırtı kitaba doğru. baktım dershanenin en rütbeli abisi hışımla yerinden kalktı. kitabı arkadaşın yanındaki abiye verdi. kulağına eğilip "defolun gidin buradan iblisler" dedi. o an ikimizde gülmeyi kestik.

abilerle tanışmam ortaokul yıllarıma dayanır. aylardan haziran; okullar yeni kapanmış. sınıftan 2 arkadaş cuma namazına gittik. üst kata çıkıp en köşeye geçtik oturduk. cami yavaş yavaş dolmaya başladı. o ara 3 tane eleman geldi. bunlar onlar... nam-ı değer abiler... neyse bizim arkadaş bunları tanıyormuş. direk gelip bizim yanımıza çömeldiler. abilerden en kıdemli olanı bana bakıp: "kardeşimizi neden getirmiyorsun sefa kardeş" dedi.

namazı kıldık hadi dershaneye geçelim biraz okuyalım tanışalım falan dediler. yok abi siz takılın ben eve gidiyorum dedim. arkadaş ısrar etti amk. arkadaşa söve söve gittim. dershane apartmanın en üst katında. çıktık ayakkabıları dolaba koyduk. ama ne dolap(!) o dolaba 1m. yaklaş koku yüzüne vuruyor amk

işte o cuma, maceramız başladı. bitmek bilmeyen dersler, saatlerce süren sohbetler vs. vs. baya kaynaşmıştık abilerle. sabahları kuran kursuna gidiyorduk. kuran dersi bitince de namaz kılıp sohbet ediyorduk. farklı birşey olmuyordu. herşey rutindi. fakat biz abilerin tekdüzeliğini bozuyor, dershaneye adeta renk katıyorduk.

bir sabah kuran dersinde isyan çıkarttık. küçük büyük herkes abilere saldırmış bağırmış ortalığı yıkmıştık. o günden sonra diğer çocuklarla birlikte durmuyorduk. biz başka bir odada oturuyorduk.

fevzi abi hiçbirşey demeden çantayı alıp çıktı. biz hem şaşkınız hem utanıyoruz. o günün akşamı bu konuyu uzun uzun tartıştık. hiçbirimiz anlam veremiyoruz amk. saat akşamın 9u. hava buz zütümüz donacak, aklımızda tek bir soru???

fevzi abi o kadar parayı nerden buldu???

reserved

yok anasının amı hoşgeldin david te soza

hergün başka abilerle tanışıyor çevremizi genişletiyorduk. ünümüz daha da yayıldı; mahalleyi aştı. başka semtlere derslere gidiyorduk. gece 12de eve dönüyorduk. gırgır şamata güzel geçiyordu fakat hep yürüyorduk. sadece bunu sevmiyordum.

iktisattır şudur budur derken cimrilikten ödün vermiyorlardı. ilginç olaylar, bir sabah bir abinin odasında bir çanta para gördüğümüzde başlamıştı...

bu ne lan asdasfda

inşallah bi çoğu ölmüştür

yaz panpa yazzzzzzzzzzzzzz sasdasdasd

cemaatte yavaş yavaş toplanıyor. biz meraktan çatlayacaz artık arkadaşla. dayanamayıp abdullah abiye sorduk. hayırdır abi mevzu nedir dedik. meğersem diğer cemaatle aramızda husumet varmış. bombanın pimi çekilmiş öyle bekliyormuş. ne zaman patlayacağı belli değil...

neyse o hafta çarşamba günü başka bir semte ders varmış. bir abi arabasıyla bizi zütürcekmiş. abdullah abi fevzi abi murat abi recep abi ben arkadaş falan. atladık minibüse. geçtik arkaya. arkada tarafta koltukta yok. bağdaş kurduk gidiyoruz. bir anda silah sesleri gelmeye başladı. takır takır sıkıyolar...

ders yine başlamıştı. bugün kitabı düzgünce okuyacak hakkını verecektik. ara ara fısıldaşıyorduk. kıdemlinin gözü sürekli bizdeydi. sıra arkadaşıma geldi. sert bir şekilde okuyup bana verdi. kitabı bana verirken bir yandanda kıdemliye sert bir bakış atmış adeta restine rest ulan demişti. bende okumam gereken kısmı okuyup kitabı yanımdaki abiye verdim.

ders bitti. çay faslına geçiyorduk. herkes seferber olmuştu. kimi bardağa koşuyordu kimisi kaşığa kimisi çay tabağına. herkes bir iş yapmak istiyordu. cemaat yine bölünmüş 2li 3lü gruplara ayrılmıştı. murat abi yine yanımıza geldi. bilmem ne kitabın bilmem ne kısmını sordu. bilemedik...

çaylar servis edildi, akabinde limonlar servis edildi.

hoşgeldin david" diyerek fevzi abiyle tokalaştılar..