+19
-17
23 yaşındayım akp öncesini çok iyi yaşamış biriyim. resmen milli mücadele dönemiydi. liseliler türkiyeyi hep böyle zengin ve şımarık bir ülke sanarlar. rahat batar binlere ve maskelerini sırt çantalarını alıp polis taşlarlar. ardından evlerine gidip metin 2 oynayıp hüloğğ videolarını beğenip paylaşırlar.
bizim ailemizin sefaleti memur ailesi olduğumuz için aslında devletin sefaletini yansıtıyor. maaşın yarısını zütüren elektrik faturaları çok gelmesin diye evde sadece tek odada ışık yanardı geceleri. ders çalışmak için bile 2 kardeşimle ortak kullandığım odaya gitsem babam salona gel burda ışık yakma diye uyarırdı.(bazıları bu dönemde bile aynı tutumu gösterirler işte bunlar hep o dönemdeki sefaletin izleridir.) tv izlemek büyük lükstü çok elektrik harcıyor diye genelde çabucak kapatılırdı.
oyuncak diye bi mevzu yoktu o zamanlar. akranlarım bilir sağda solda bulduğumuz çarı çöpü oyuncak yapardık kendimize. gizlice eve sokardık onları sonra dayak yerdik. inşaat etraflarında, birisinin evine yeni eşya geldiğinde, çöplere eski eşyalar bırakıldığında falan karton, çivi, köpük, yay, kablo vs. kapabilmek için öldüresiye yarışırdık arkadaşlarla. bilye alacak paramız bile yoktu taşlarla bilye oynardık amk.
kırtasiye ve okul gereçleri fakirliğin tescilli belgesiydi. eve bir adet silgi alınırdı ve annem onu bıçakla bezelye kadar parçalara böler idareli kullanın kaybetmeyin diye tembihlerdi. kalemtraşla kalemi soyarken içimiz giderdi küçülüyo diye. sırf onun için sadece kalemin ucunu traşlardık. okul elbiseleri 5 sene giyilmekten parşömen kağıdı gibi olurdu. sıralara 3 kişi otururduk ve sürekli bit pire kontrolü yapılırdı. çünkü temizlenecek su ve sabun bile pahalıydı.
temizlik malzemelerinden diş macunu ve şampuanlar çok değerliydi o zamanlar. diş macununu saklarlardı bizimkiler ve kendi denetimlerinde fırçanın üzerine nokta kadar sıkar fırçalattırırlardı. lavaboya falan düşmüş bi macun görsünler anında dayak yerdik. şampuanlar da prestij meselesiydi. o dönemlerin en taşaklı şampuanı pantene idi. mahalledekiler evindeki şampuanla birbirine zenginlik taslardı. düzenli olarak şampuan kullanımına geçiş çok zaman almıştı hep sabun kullanılırdı ve kovayla yıkanırdık.
geçen çocuğun birini sevindireyim diye markete soktum çikolata aldım. çocuk cebinden 10 lira çıkarıp bu ne ya bunu ben de alırım dedi. ee ne istiyosun peki dedim bişey istemiyom ben hergün yiyom bunları zaten dedi. doymuşluğa bak amk bizim dönemde bakkaldan adı sanı bilinmeyen küflü çikolatayı almak için babamıza yapmadığımız yalakalık yoktu. mahallenin en zengini bile 2 haftalık biriktirdiği parasıyla biskrem alabilmişti ağzımızın suyu aka aka izledik bini. hele o magnum dondurma yok mu şimdi her veledin elinde görüyom. meybuzu zor alıyoduk lan. nasıl bir pgiboloji yapmışsam magnum zengin yiyeceği diye, hala param olmasına rağmen alamıyorum. diğeri de kinder yumurtaydı tam zengin işi. küçüklüğümüzde hayaldi şimdi de elim almaya varmıyo. çoluğu çocuğu artık çikolatayla mutlu edemiyon zütleriyle gülüyolar amk.
daha bir sürü şey var ama çok uzun oldu bunu bile okumazsınız. ben bunları gözlerim dolarak yad ettim ama siz hemen savunmaya geçer şöyleydi böyleydi deyip muhalif olursunuz. 10 sene içerisinde hukuk, ekonomi, kültür, sağlık, eğitim, turizm vs. alanda bu kadar olağanüstü bir gelişim türk tarihinde olmamıştır kanıtlayana kinder yumurta alıcam. chp yahut başka bir sol parti olsaydı ya yerimizde sayıyorduk ya da daha geriye gitmiş kıtlığı ve ekonomik krizi yaşıyorduk. tıpkı kemal derviş döneminde olduğu gibi. yaşıtlarım o dönemlerdeki rezaleti de bilirler. bilmeyenler açsın okusun çok karanlık bir tarih değil 2001 yılı. ülkece açlıktan geberdiğimiz yıllar. çocukluğumun yılları...
edit : akp iktidara tam yerleştiğinde sene 2003 tü. yani ben 13 yaşındaydım. akp nin ilk senelerini de toparlanma süreci olarak kabul edersek neredeyse lise bitene kadar bu sıkıntılı dönemi yaşadım. bazı mallar yaşa çok takılmış.
