akıl hastanesinden bir günlük

evet beyler günlüğü sizinle paylaşacağım öncelikle:
klagibtir ama beni bilenler bilir akdeniz üni de hukuk okuyorum.amcam avukat,halam pgibiyatr dır.bu ikisi sayesinde ilginç olaylar dinleme ve belgeleriyle inceleme fırsatım oldu.bunlardan 2 tanesini sözlükte de paylaştım.hatta hukuki işlemler (aileden izin)halledilirse 7 ay önce paylaştığım bir başka günlük kitap haline getirilecek.bu günlüğe gelirsek,beni en etkileyeni bu oldu.1 aydır inceleme fırsatım var,nadir de olsa göz gezdirdim.günlüğün ortalarındayım devdıbını sizinle birlikte tamamlayacağız.
Erenköy ruh ve sinir hastalıkları hastanesinde bulunmuş bir gencin günlüğüdür.ailevi hayatını,sevgilisini ve herşeyin mahvolmasıyla beraber son çırpınışlarını anlatıyor.ramazana denk gelmesi de iyi oldu sahura kadar vakit geçirmeyek isteyenler için.bir sigara yakıyorum ardından aktarmaya başlayacağım siz reservedleri başlık takipleri alın
yalnızca benim yazdıklarım için: http://ccc.incisozluk.cc/...bir-günlük/@cikerim-haa

birader önceden de anlatmıştın, resimler fln atmıştın.
sonra noldu? itiraf etmiştin ben yazdım, sizi ölçmek istedim demiştin.
yaptığın terbiyesizlik olduğu için bunu yazdım. yoksa tekrar anlatacak olsan işine karışmam bile.

" 17 şubat 2003
bahçedeyim, gizliyorum seni güneş sayfalarınında gezinirken. senle ben özeliz çünkü, ikimiziz sadece. bırakalım öyle kalsın. rüzgar yapraklara vuruyor hafifçe, dallar tedirgin ya koparlarsa diye . havuzdan su zerrecikleri sol koluma sıçrıyor.bu nasıl bir şubat ayı ? belki yukaridekinin bana hediyesidir. bilemem.az vaktimiz kaldı burada. akşam yemekhaneye inene kadar odamda olacağım. sonra anne misali hemşireler merdivenlerden seslenecek "hadi gençler yemekhaneye". seviyorlar bizi, saygıları var. hele yaşlıları anlatamam. ellerini öpmeden güne başlamayan hemşireler doktorlar var. güneş hüzünle bakıyor gözlerime. farkına vardı bulutların.son bakışlarını atıyor bana.az sonra örtülecek yüzü ve ışıkları direnecek bana ulaşmak için. güneş bile hüzünlendiriyor beni.ne hale geldin kerem."

"14 mart 2003
1 aydır alamadım seni elime, gezdiremedim bahçede kusura bakma.bi organizasyon fikri çıktı Nusret abiden."yav doktor bey bu gençlere bi güzellik yapma vaktin geldi bence,bir sürü sanatçı,bir sürü komedyen dolanıyor ortada. eminim bi çoğu buraya ücretsiz gelecektir.". kabul etti başhekim ama sadece yeşil kodlular için.ve evet günlükçük ben de varım onlar arasında. zevkli olacak. burada bir ilk olacak belkide.hem doktorlar hem biz yeşil kodlular eğleneceğiz.bu arada biz de doktorlara beyaz kodlular diye sesleniyoruz. burada moda oldu bu espri. biliyomusun belki de özlerim buraları dışarıdayken. nusret abiyi özellikle.
tarih verdiler bana, aniden büyük bi sorun çıkmazsa nisan 21 de çıkıyorum buradan. annem gözyaşlarına boğuldu. babam da saklayamadı kendini.ama o bakışlarınız, gözlerinizdeki o acıma... 28 yıl oldu sevgili ailem ama emin olun sileceğim gözlerinizdeki o duyguyu.
iş bulmam lazım tabi önce, babama söyledim bu durumu.gel yanıma dedi. evet olurdu tabi,hem işi de biliyordum. inşaatlardayım çocukluğumdan beri. babam inşaat mühendisi günlük. neyse hadi bakalım neler olacak. kafamda planlar çok. bolu yedigölleri görmek istiyorum,o doğa güzelliğini... berat anlatmıştı hastahane bahçesinde dediğine göre büyülüyormuş insanı.ben espri sanıp gülümsemiştim ve kızdı bana. güya onu büyülemiş ve bu yüzden buraya düşmüş.ah berat ! oraya gideceğim ve fotoğraflarımı çekip sana getireceğim. belli ki özlemiş orayı. boluluymuş zaten. evet günlük işin özü çıkıyorum bir sonraki sayfalarını sokaklardaki hikayelerim süsleyecek."

"15 şubat 2003
Nusret abi geldi bugün. havuzun yanındaki bankta uzun uzun lafladık. yakında çıkacağımı duymuş, neler yapacağımı sordu. anlattım ona tüm samimiyetimle. annemin babamın elini öpüp af dileyeceğim, kardeşime ilk defa bir abi gibi sarılıp, saçlarını okşayacağım. korkacak belki o anda ya yine saldırırsam diye ben daha sıkı sarılacağım ona. ondan güç alarak ayağa kalkacağım ve ailemin elinden tutarak 28 yaşında ayaklarımla sıcak asfaltta emin adımlarla yürüyeceğim. belki cesaretlenirsem şeydaya da giderim ama sanmıyorum. hayatını mahvedemem tekrar.
ben sordum sonra peki ya sen Nusret abi ?
ben iyileşeli 2 yıl oluyor genç adam,ama benim evim burada benim çocuklarım burada bak biri de tam yanımda. unutma beni tamam mı evlat bu amcanı gel gör arada ha ? ah keşke bunları söylerken gözlerinden yaşlar süzülmeseydi Nusret abi, keşke."

"tarih yok
günlük.o kuruyemişçiye çok yakındım, çok çok.ben sakindim,hep ezildim, ailemin yüzüne bakacak gururum olmadı hiç.ama beni değiştirdiler.ben artık cesurum.ben artık kendime inanıyorum. buradan çıkacağım,ne yapmam gerekiyosa yapıp çıkacağım ve kaldığım yerden devam edeceğim hayallerime. uzaklara gideceğim çook uzaklara.ama önce intikam,en başta intikam. herşeyin arkasında senin fahişeliğin var kardeşim. önce senin o sarı sarı saçların intikamımı tadacak. şeyda,egoist huur, yalanlarınla mahvettin beni."

@271 lan gerizekalı az yukardaki yazıma bak öyle bi adam yok şizofren bi liseliyle karşı karşıyayız kalemi iyi diyenler hayatında açık bi kitap okumamış zütler

inanmayın bu puşta işi mişi yok liseli akıl hastasının teki günlükten de aktarmıyo yazıları zütünden sallıyo

eski hikayenden alıntı

-beyler, günlük burada bitiyor. ağlayanlar oldu mu aranızda bilemiyorum ama benim gözlerim çok kez doldu bu arada bana sövmeden önce buranın inci olduğunu bizim aile olduğumuzu unutmayın.ben 17 yaşındayım, sınava hazırlanıyorum.4 gün ara vermiştim ve kafamın içindeki şey tekrar canlandı,bu benim 4.hikayem. sanmayın ki amacım sizi kandırıp gülmekti, sizinle kafamdakileri paylaşmak, ailemle bir hikayeyi yaşamaktı. önceden planlanan hiçbirşey yok bu günlükte tamamen anı anına yani doğaçlama yazıldı.o yüzden seri olamadım kusura bakmayın. inciciler benim için muhteşem 3 geceydi, dostlarımla hatta abi demek lazım belki bazılarınıza süperdi herşey. saygılar
(cikerim haa ?, 07.02.2013 02:37 ~ 02:40)

"4 şubat 2003
yakında buradan çıkabilirmişim günlük. durumum iyimiş. oyun bitiyor demektir. buradaki pislik, buradaki deliler, buradaki leş koku bitecek demektir. vücudumdaki izler yok oluyor tekrar beyazlık hakimeyeti ele geçiriyor.zor tutuyorum kendimi günlük. kırmızıyı özlüyorum. acı çekmeyi ve en güzeli benim çektiklerimi diğerlerine çektirmeyi. birazcık daha sık dişini kerem biraz daha. sonra dışarıdasın.bu pisliklerin arasından çıkıcaksın. dışarıda herşey senin elinde. herşey planlı kafamda. herşey yolunda gidecek. sonunda beni buraya yalanlarla attıranlar gözlerime bakıp af dileyecek, peki affedecek miyim ?"

@251 kardeş okuma o zaman. normalde 12 de başlıyacam dedim. boş gezmiyoruz amk anca günlüğü alıp çekilebiliyorum bi köşeye. yine de geldim 2 part girdim uzun uzun. söylediğim saatte de gelicem yazıcam. neyin kafasındasın lan

portishead tavsiye ederim dinleyin
" 7 ekim 2002
seni aldılar elimden günlük. geri kapabilmek için deli rolü yapmam gerekti. boğazım kopana dek haykırmaktı planım. çok sürmedi getirdiler seni. burası farklı bir yer. beyaz,uçsuz bucaksız.tak renginden farksız benim için. fayanslar da irili ufaklı taş desenleri.tek eğlencem onları saymak. solumda 4 oda,4 deli,4 kilitli kapı. sağımda 2 oda,2 deli,2 kilitli kapı.ve ana kapı. metaliyle kafa giben tarzda. cehennemin bekçisi parmaklıklar. yemeklerin içinde kim bilir neler var. tükürüklerinin tadını alıyorum"

dur nickaltıı yazayım da teşvik olsun

"tarih yok
herşeyin farkındayım günlük. anladım durumu. hatalarımı,üzerimdeki baskıyı.27 yıl boyunca hep karanlıktım, beyazdım,boştum. gurursuz,bir halta yaramayan bir genç. ailesine babasına yük. evet o parayı ben çaldım, babam sarılarak ağlayarak vermedi bana. evet kız kardeşimi ben dövdüm. yıllarca benden üstündü diye, çocuk olmasına rağmen. evet şeyda o gün kendi takumda debelendim, özür dilerim ve hepsini düzelteceğim. yeniden kalkmak için bir sebebim var, daha gencim ve kafamdaki adam olabilirim. hayatımı çözümlerken gözümde yaşlar değil yüzümde gülücükle rolsün istiyorum.tek amacım bu.zarar verdiğim herşey düzelecek.ben ayağa kalkabilirim, dimdik durabilirim"

" işte keremin kendini batırdığı cümleler günlük. tekrar dibe vurmamın sebebi, aslında hiç çıkamamışım ki sadece kendi takumda çırpınmışım
-" ve sen ensar, seni nerden tanıdığımı biliyorum. hastahanedeki hasta bakıcılardan birisin sen.o masada seni tanıdığımı söylediğimde bu yüzden sus pus oldu herkes. korktunuz,oyununuz ilk günlerden bitecek diye korktunuz.
"sevgilim neler diyosun sen kerem lütfen dur" ah be sevgilim nasıl da korktun kim bilir o zamanlar, cümlelerime devam ediyorum günlük.
-"ensar herşeyi sen başlattın, senin gözlerini hatırlamamla başladı herşey ve oyununuz bitti, kerem artık özg... "
ben özgürüm diyemedim günlük. arkamdan iki kişi saldırdı, gömleği giydirdiler, ağzımı kapadılar ve kerem kayboldu.
çünkü ensar yoktu. ensar yoktu. olmamıştı.herşeylerini ortaya dökmüştüm ama ensar yokmuş günlük. yokmuş.ama tanıyordum onu, şimdi anımsıyorum kim olduğunu. ahmet,amo dedikleri Ahmet, kız kardeşimin sırtına çıkıp sigara içtiği Ahmet. herşey onunla başlamıştı ve onunla bitti. ensar yokmuş günlük, hepsi doğruydu, hepsi ama ensar yokmuş, yokmuş.

amk hikayeler hayal ürünü olsa noolur, olmasa nolur. adam gelip yazıyo olm. okuyun işte amk.

"tarih yok
hepiniz korkuyu benim bu odalarda tattığım gibi tadacaksınız. buradan çıktığım zaman hepiniz benim vücudumdaki yaraların aynısını taşıyacaksınız. ömrünüz boyunca."

@175 anlatamıyorum galiba biz de anlıyoruz bunu ama adamın neler düşündüğünü o anda neler hissettiğini merak ediyorum ayrıca la aga beğenmiyosan okuma yav okuma

eyvallah panpa devdıbını tamamlamakla birlikte bekliyorum yarın görüşmek dileğiyle ellerine sağlık *

"1 ağustos 2002
şeydayı yemeğe çıkardım bugün. bostancı sahilde kaşar-sucuk dürüm. eskiden çok severdi.ama bu akşam isteksizdi. yemedi bile yarısını. adet günüymüş güya.ne alakaysa... bi kaç fotoğraf gösterdi bana,iş arkadaşlarıyla yemeğe çıktıklarında çekmişler. günaydın diye bi yer. şaraplar,kahkahalar,bi kaç erkekte var. samimiler baya. anladım amacını şeydanın, burası bana göre değil ben günaydını seviyorum, bifteği seviyorum. diyordu.sinirlendim,o erkekler kimdi ?,nasıl kol atardı ona ? daha önce hiç görmemiştim onun yanında.ama sadece gülümsedim ve ne güzel iyi arkadaşlıklar kuruşsun dedim. aklımda bi plan yoktu günlük. elimden gelen buydu.o üstündü benden eziliyordum.

reserved keke

"28 mart 2002
çok eğlendik, güldük ve odalarımıza dağıldık. tanımadığım bir komedyendi gelen ama oldukça iyidi. yakında gösterileri dolup taşar belki de.ya da tüm türkiye tanıyor da biz 1 yıldır uzak kaldık.bu da mümkündür bittabi. vedalaşmalara başladı yavaş yavaş. sorun yok, olumsuzluk yok. yakındır çıkacağım
"7 nisan 2003
burası geride kalıyor. dışarıda beni bekleyenler, hiç beklemediğiniz şekilde vurucam sizi.hem de hiç. ağlamak kaçmak son çareniz olacak. hepinizden tek tek intikam alana kadar geri dönmem buraya.ve sonra hepiniz gittikten sonra,ben de toprağa karışacağım ama önce size ali vedacci ya da her ne tak söylüyorlardıysa.az kaldı çok az.son 7 gün"
"10 nisan
günlük herşey hazır, bavul ve bavul ve bavul... çünkü başka hazırlayacak bişeyim yok.bak bu espriyle güldürebildim seni sanırım günlük. aslında sana böyle yazmamam lazım çünkü sana bakabilirler bir de gelip günlükle konuşuyor bu adam hala deli demesinler. belki dde çıkmadan önce seni bi taramalıyım neler yazdığıma bakmalıyım.
"14 nisan
az sonra çıkıyorum günlük, ailem kapıda, doktorlar çağıracaklar beni.son kahvaltımı yaptım. vedalaştım,sarıldım ağladım ama sanırım çıktığım gibi geri geleceğim. inşallah seni incelemezler günlük. neler yazmışım ben öyle, bazı sayfalarda nefret kusuyorum ve hatırlamıyorum hiçbirini. korkma benden sakın korkma iyiyim ben hem bi sorun olsa testlerde muayenelerde çıkardı dimi ? hayır hayır sorun yok çıkacağım ve mutlu olacağım ailemi gururlandıracağım. korkma incelemiyecekler seni. ama ya o yazdıklarım ? korkuyorum,ya dışarda kaybedersem kontrolümü. bırakma günlük beni.o sayfalar hayır nasıl yazarım ben o nefret cümlelerini neler söylemişim aileme. intikam kelimesini kazımışım sayfalarına. hayır öyle bişe asla olmayacak izin vermem. ayak seslerini duyuyorum günlük. beni almaya geldiler.bir sonraki kalem darbem sokağın tozuyla beraber buluşacak sayfalarınla