1. 1.
    +2 -1
    lisenin ilk 2 senesini massachuset'te son 2 senesini ise california'da bitirdim. istek uzerine college hayatinida anlatabilirim neyse başlıyalım.

    lise1
    Okula gitmek icin hazirdim. Kafamda kurdukca kurdum, millet benle (turkey) hindi diye dalga gecicek falan niye. Neyse okula gitmek uzere kuzenimle evden ciktik. Otobuse bindik ve okula gelmistik ama bir konuda rahattim sonucta yanimda kuzenim olucakti herhangi bir durumda ondan yardim alirim diye dusunuyordum. 15 dklik otobus yolculugundan sonra okula varmistik ve iceri girdik. Her tarafta yuruyen topluluklar, sakalasan insanlar vardi. Binayi nerdeyse hic bilmiyordum etraftaki hersye buyuyor bense kuculuyordum. Cok olmamisti yardim alirim dedigim kuzenimle daha girdikten 5 dk sonra siniflara gitmek icin ayrilmistim bile. Artik tek basimaydim. Elimdeki ders programina gore ilk dersimin olcagi sinif numarasina bakip, sinifi aramaya koyuldum. Sinifa girdigimde benim gibi insanlar gelmis siralarda oturuyorlardi, hersey normaldi aslinda benim ingilizce bilmemem haric. Ilk gun adetidir, hoca siniftaki ogrencilerden kendilerini tanitmalarini istedi. Sirayla herkes catir catir adini falan soylerken bense sira bana gelmesin birsey olsun ben konusmiyim diye dua ediyordum ama dualarim kabul olmamis olacakki sira bana geldi. Ingilizcem el verdigi kadar tanittim kendimi, zaten siniftakilerde anladilar durumumu ve cok soru falan sormadilar. Cok vakit gecmeden mudurun konusma verecegi konferans odasinin yolunu tuttuk sinifca. Konferans odasinda sinifla birlikte oturdum ama etrafimda ne oluyor ne bitiyor hic bir fikrim yoktu. Soyle bir etrafima baktim, herkesin konusma seslerinden olusan gurultuyle birlikte etrafta olan biten hicbir seyi anlamiyordum. Tamamen baska dunyalara gidip kaybolmustum. Mudur konusmasini yapmaya basladi, sonra sirayla hocalar falan cikti konustular. Millet alkislayinca alkisliyor, gulunce yapmacik guluyordum bende. Her sinif farkli kisiler ve hocalarla oldugu icin tekrar tekrar tanitma olayini yapmak zorunda kaldim. 2000 kisilik bir liseydi ve buyuktu. Yazin basket oynadigim bir kac insandan baska kimseyi tanimiyordum daha once gormemistim bile. Dersler bitip, evin yoluna koyuldugumda mutsuz degildim aslinda. Garip hissediyordum, farkli bir tecrubeydi. Heyecanim hala dinmemisti. Kafamda kurdugum gibi kimsenin benle dalga gecmedigini gordum ama hala ilerki zamanlar icin konusmaktan hata yapmaktan korkuyordum. Mukemmel olmak ve bende iyi ingilizce konusan insanlar gibi konusabilmek icin cok sey verirdim o gun.

    edit1 : bana ilk selam veren kizin capsi
    http://inci.ca/uaesyr_42b

    edit2: ileride anlatacagim parti olaylarindan canlandirmaniz icin caps:
    http://inci.ca/ukvk7drhdp

    edit3: ayrica link vermeyi biliyorum amk anlamadigim bir sorun var sadece copy paste ellerinizden oper
    Tümünü Göster
    ···
  2. 2.
    +1
    baban godoman herhalde pepe

    edit: amerikanya hayallerimin içine ediyorsun :(
    ···
  3. 3.
    +1
    antremanlarda gercektende iyi oldugumu sezen bir iki keko hemen yapisti bana. eski okulda gordugum ilginin aynisiydi fakat cocuklarla anlasamadiktan sonra ne fayda. dedigim gibi butun o espiri yapim, konusma kabiliyetim bu amerika sayesinde eriyip gitmisti uzerimden. neyse takimdan bi yahudi cocuk benden telefon numarami istedi verdim. dilimi pek umursamiyordu. cocukta tip vardi yari irlandaliydi zaten dedim bu cocukla takilirim gozumde tuttu. (ileride bu cocuk sayesinde 4 kisilik bi grup oluyoruz neler neler panpalar) neyse iste. bir kac gun sonra mac varmis. bende buralari tr ile kiyasladigim icin surekli dedim hem butuyucek birsey yok hemde basketball kendime guvendigim tek alan bu nedenle macta parliyip kendimi takim arkadaslarima sevdirebilirim. boylece bi kac keko ile arkadas olurum. mac gunu geldi bi baktim turbinler dolu amk. herkes gelmis izlemeye. benimde o aralar buruk oldugum donemler en ufakta heycan yapiyorum. basladi yine elim ayagi titremeye. neyse dedim oyuna girince iki kostum mu unuturum ayagina. mac kisimlarini anlatmak istemiyorum neyse... cok iyi bi mac gecti benim icin normalin ustunde performans sergiledim. mac sonrasi okul gunu nerdeyse herkes bana yapisiyordu. kızlar dahil ama hic konusamiyordum ki amk. benle konusan beni degigib saniyordu ama yinede uzerimde eskisinden fazla ilgi vardi.
    ···
  4. 4.
    +1
    bu yahudi cocuk bana okulda yardimci olmaya basladi uzerimdeki ilgiyi gorunce. siniflarima birakiyordu yemek molasinda arkadaslariyla tanistiyordu.(normalde yemek molasinda tek basima kosede oturuyordum) icime bir umut kaplamisti dedim pederin dedigi gibi hersey yavas yavas olucak len. zaten bi basladim mi gerisi kolay havasindaydim. birazdaha rahatlamistim ki git gite ingilizcemde gelisiyordu. yahudi ve panpalarinin ogrettigi mizahi kufurlerlede ortamin konusma tarzini kavriyordum. bu boyle devam etti basketball takiminda ise her mac sonrasi okulda birazdaha taniniyordum. yahudi beni bir kızıl saçlı çocukla ve zenciyle tanistirdi. bu cocuklar ozamanlarin okulda orta populer tipleriydi. bu yuzden onlardan cekinmiyordum boyle boyle isi buyutucem umindeydim.
    ···
  5. 5.
    +1
    durup duruken tenefüslerde felena dans ediyonuz mu panpa
    ···
  6. 6.
    +1
    Zaman gectikce ingilizcemin bu sene icinde asla yeterince iyi olmayacagini anlamistim. Biliyordum artik kendimide ona gore hazirlamaya baslamistim. Turkiye'deki arkadaslarimla konusurkense herkesin buyuk beklentileri oluyordu. Kesin simdi 10 kiz gotusmussundur orda gibi. Konustugum herkese yalan soyliyordum bir suru kizla takiliyorum, amerika soyle guzel boyle guzel diye. Aslinda hicbiri dogru degildi ama kendime icinde bulundugum durumu yakistiramiyordum, biliyordumki arkadaslarimda beni taniyanlarda yakistirmazlardi. Yuksekteydim ama yere fena cakilmistim. Dususum cok sert olmustu ama en asagidan yukaridan baska gidicek bi yerim olmadigini biliyordum, onun icin hep olaya gittikce duzelicek diye pozitif bakmaya calistim. Sabirsizdim, islerin bu kadar yavas ilerliyor olmasi beni deli ediyordu. Okulda beni taniyanlar vardi, benim tanidiklarim merhabalastiklarim git gide cogaliyordu ama adam gibi diyalog kurabilicegim, dertlesebilicegim 1 tane bile arkadasim yoktu. Disarda cikip dolasabilcegim, gezebilicegimde birileri yoktu. Buda yazin gibiydi artik lisedeydim ama hala 1 tane parti yuzu gormemistim. Eve gelip zamanimin cogunu Turkiye'deki arkadaslarimla konusarak geciriyordum. Birileriyle konusabilmeye ihtiyacim vardi ve bunu onlarla karsilamaya calisiyordum. Aslinda yapabilicegim cok sey vardi ama dil herseye asilamayacak engeller koyuyordu. Yasitlarimdaki en guzel kizlarla kesisiyordum arkasinin gelmiyecegini bile bile. Ego tatminiydi herhalde, cunku kendime olan guven olarak nerdeyse yere vurmustum. Artik burda kaldigim icin tamamen pismandim. Verdigim kararin yanlis oldugunu dusunmekten kendimi alamiyordum. Turkiye'de krallar gibi yasamak varken senin neyine Amerika'da kalip bu durumlara dusmek, rezil olmak diyordum. Kisiligim tamamen degismisti, aslinda ben hala ayni kisiydim ama Amerika'daki halim farkliydi. Turkiye'de farkli Amerika'da farkli olucak sekilde 2 farkli kisilige sahip olmustum artik
    ···
  7. 7.
    +1
    Zaman gectikce kararimi sorguluyordum. Cunku hic bir sey bekledigim kadar hizli bekledigim kadar iyi gecmiyordu, hersey beklentilemin cok cok altindaydi. Biri bana birsey dediginde anlamiyordum ya yes ya no diyordum. Suratlari degisirse anliyordum ki evet hayir sorusu sormamislar. Hatta bi ara otomatige baglamistim beden egitiminde onumde duran cocuk arkasini donup adin ne demisti no demistim, ayni hizla geri donmustu. Bu sirada kiz arkadasimla ve Turkiye'deki arkadaslarimla hala asiri muhabbet ediyordum. Mesafe'nin verdigi etki ve burdaki kizlari gorunce yavas yavas kiz arkadasimdanda sogumaya baslamistim. Hala saniyordumki ben 1-2 aya kizlari goturmeye baslarim. Zaman gectikce ingilizcem iyi oluyordu ama hala iyi bir diyalog icine giricek seviyeden epey uzaktaydim. Kisiligim degisiyordu, kendime olan guvenimi kaybetmeye baslamistim. Her girdigim ortamda sozu gecen, sakaci cok konusan, sevilen biri olmaktan cikip. Sessiz, cogu zaman 1 kelime bile etmeyen, utangac, guvensiz, ezik bir insan haline gelmistim. Gun gectikce okulda sporlardan dolayi daha cok taninmaya baslamistim, beni ayakta tutan tek seyde oydu bir nevi. Koskaca Amerika'da tutunabilecim tek seyim basketbol olarak kalmisti. O ogle tenefuslerinde oynadigim basketbolda olmasa pgibolojik olarak iyice kotu seviyelere inerdim sanirim. Resim cizmede, sanatda falan ne kadar yeteneksizsem, spordada o kadar yetenekliydim. Oynadigim her sporda iyiydim, basketten ziyade futbolada baya yetenegim vardi. Turkiye'dede okulda surekli oynayarak kendimi iyice gelistirmistim ve kluplerde futbol oynayan arkadaslarima karsi siritmadan rahatca oynayacak seviyelerdeydim. Beden egitiminde tenisden sonra sira futbola gelmisti. Benim seviyemi birak yaklasicak biri bile yoktu koskaca sinifda. Bana topu veriyorlardi sonra kalenin onunde bekleyip attigim calimlari sayiyorlardi sinifca. Dedigim gibi sporlar beni ayakta tutan tek seydi. Insanlarla tanisabilmemi saglayanda oynadigim sporlardi.
    ···
  8. 8.
    +2 -1
    @1 binin oglu forum donanımdan çalmış hikayeyi burda milleti kerizliyo . forum donanımda ki kişi sen değilsin hikayenin bazı yerlerini değiştirdiğinden anladım amk senin

    burdan okuyun beyler

    http://forum.donanimhaber.com/m_74862843/tm.htm
    ···
  9. 9.
    +1
    burada dil bilmeyen birinin bakis acisindan kaleme alinmis bi hikaye var. amerikaya ozenen panpalarim okumazlarsa cok sey kacirmis olurlar sadece lise hayati degil nerdeyse tum hayatina yansiyor cunku. aha gidelimde amerikaya bi kac attiririz demek kadar kolay degil panpalar. neyse ilgi gorurse devam ederim.
    ···
  10. 10.
    +1
    Ertesi gun beni benim gibi ingilizcesi kotu olanlarin oldugu bir sinafa koydular. Bir kac gun sonrada matematik icin ingilizce gerekmedigi gerekcesiyle tekrar Amerikalilarin oldugu sinafa gonderdiler. Ilk baslarda siniflarimda surekli degigiblikler oluyordu. Gunlerim ilk gunku gibi gecmeye devam etti ama zamanla kafamdaki olumlu tum dusunceler olumsuzlasiyordu. Ilk baslarda heyecanim bazi seyleri gormezden gelmeme izin veriyordu, ama ingilizce ogrenmenin sandigim kadar cabuk olmayacagini anlamaya basladigimda benim icin sorunlar basliyordu. Ogle tenefuslerinde okulun buyuk bir spor salonu vardi icerde 5-6 tam saha basketbol sahasi oluyordu, kuzenimle oraya gidip basketbol oynuyordum. Amerika'da rahat oldugum tek yer orasi olmaya baslamisti, cunku basketbolun dili ortakti ingilizce bilmek gerekmiyordu. Milletle konusmaya gelince ordada konusamiyordum ama fark etmiyordu sevdigim sporu yapiyordum zevk aliyordum. O siralar yasitlarima gore epey iyi oynadigimdan dolayi, millet beni tanimaya baslamisti. Gelip benimle tanisiyorlardi, konusmaya calisiyorlardi ama adin neden falan ileri gitmiyordu. Massachusette oldugum dolayi beyazlar daha cok yogundu daha cok irlandalilar ve yahudiler. Bu nedenle zaten basketballda ustun bi yetenekleri yoktu. Bulundugum yere New England diyorlardi nerdeyse sadece beyaz toplum oldugu icin.
    ···
  11. 11.
    +1
    @2 oyle bide okul oncesini felan eklemek istedemdim biraz hikayenin yarisindan girermiş gibi oldu panpa ama hayirlisi. devrik cumleler anlatım bozuklugu olursa aff gorun panpalar elimden geldigince.
    ···
  12. 12.
    0
    Rezetviat
    ···
  13. 13.
    0
    linkleri imgurla ver.
    ···
  14. 14.
    0
    reservvvvv
    ···
  15. 15.
    0
    link vermeyi öğrende gel mk
    ···
  16. 16.
    0
    reserved
    ···
  17. 17.
    0
    rezervuar
    ···
  18. 18.
    0
    şu noktalamaları iyi kullan bide bitişik yazma zamqi. taqip ediyorum ben reserved aldım.. seri seri anlat
    ···
  19. 19.
    0
    rezerved
    ···
  20. 20.
    0
    devam panpa
    ···