anlatıyorum

Derken benim rahmetli dedem ve köyün bazı ileri gelenleri bi çare bulmak gerek diyip kara kara düşünmeye başladılar. (Olayların bi kısmını babam anlattı bi kısmını da ben kendim gördüm zaten o yüzden birinci ağızdan anlatacam bunları.) en son bi köylü silah alalım der ve silah satın alır bizim köylüler ama yeterli para olmadığı için 4 tüfekten başka bişey alamazlar. Herneyse beyler uzatmayacam.
Silah aldıkları ilk gün teröristler haberi almış ve köye baskın verir. O baskında benim iki amcam ve eniştem şehit olur. Onlarla beraber onbir kişi de şehadet şerbetini içer.

Artık herkesin canı yandığı için jandarmaya şikayette bulunur benim dedem. Jandarma tim komutanı, orada karakol olamayacağını söyler ve ona cephanelikte ölen teröristlerin silahlarını verir. Dedem aldığı silahları arabayla köye getirir ve herkese dağıtır. Bizim köy artık korucu köyü olmuştur.

O günden bu güne herşey çok değişti beyler, bu bin kuruları artık baskın veremediler çünkü bizimkiler her geldikleri zaman onların sevgi koyuyordu.

Ben de ilk elime silah alıp evlerin önünde nöbet tuttuğumda 14 yaşındaydım. Ağırlığından dolayı tam kaldıramadığım silahı tutmanın gururu vardı bende.

Şuan ise abim SAT komandosu ve şırnakta. Bense arasıra köye gider silahımı alır nöbetimi tutarım. Çünkü artık teröristlerin etkisi falan kalmadı hepsi k.ırakta.

Özet olarak;

Vatanı sevmek için illa Türk olmaya gerek yok, Kürt,Laz,Çerkez, Alevi,Sünni ne olursanız olun kanınız bozuk değilse mutlaka vatansever olursunuz. Çünkü bu vatan bu bayrak sevilmeyecek gibi değil.

Allah a emanet olun.