Irak savaş uçakları halepçeyi bombalamaya geliyordu önce keskin bir elma kokusu yayıldı çocuklar o kokuya doğru koştu son sözleri "daye benha seva te"oldu. Anne elma kokusu geliyor sonra hepsi birer birer öldüler.

Bundan 27 yıl önce,16 Mart 1988 sabahı, elma kokusuyla uyandı Halepçeliler.
Sevinçle mutfağa yöneldiler önce.
Kokunun mutfaktan gelmediğini görünce camlarını açtılar.
Baktılar ki koku dışarıdan daha çok hissediliyor, hemen dışarı akın ettiler merak ve heyecanla.
Çıktıklarında gördüler ki herkes aynı merak ve heyecanla dışarı çıkmış.
Hızlı hızlı yürümeye başladılar;kokunun kaynağını aramaya başladılar.
Gittikçe şiddetlendi elma kokusu.

Ama bir yandan da derilerinde bir yanma hissettiler sanki.
Aldırmadılar ve yürümeye devam ettiler.
Bu sefer daha hızlı…koşmaya başladı birçoğu.
Ancak zamanla o yanma gittikçe şiddetlendi.
Koşuyorlardı;ama yanıyorlardı da.
Bu sefer de dönüp eve doğru koşmaya başladılar.
Yanma iyice artıyordu.
Zamanla derilerinin morarmaya ve büzülmeye başladığını gördüler korkuyla.
Bir an önce suya ulaşmalılardı.
Kendilerini can havliyle suya attıklarında ise bedenleri kavruldu bu sefer, asit dolu bir havuza girmişler gibi.
Artık ölmüşlerdi, ölümün nereden geldiğini anlayamadan.
Yanarak ölmüşlerdi, üstelik ateşsiz ve dumansızdı buyanma…çığlıklarla…bağırışlarla…çağırışlarla…
Bir avuç kül oluvermişlerdi aniden,ne olduğunu anlayamadan gittler