en güzel çocukluk eylemlerinden biridir. bir de kardeşiniz varsa, mevsim kışsa, ev sobalıysa ve sobadan çıtır çıtır sesler geliyorsa insan kendinden geçer, içi sevinç ve huzurla dolar.
bilmiyorum sözlükte bu olayı bilen var mı ya da yaşayan ama gerçekten anlatılmayacak kadar güzel bir duygu. gerçi sözlüğün çoğunluğu liseli 95-2002 arası bir nesil var sözlükte ne kadar bilirler bilemem. belki abileri ablaları anlanmıştır ama şöyle tarif etmeye çalışayım:
eskiden yer yatakları olurdu. soba yanardı kışın akşamları. sobanın yandığı odaya anne yer yataklarını sererken yerde yorganlar olur, üstünüze örtmek için. işte bu yorganların üstüne atlamak, kız-erkek fark etmez güreş yapmak, hatta yatak serildikten sonra da aynı eyleme yoruluncaya kadar ya da televizyonda dikkat çekici bir şey çıkana kadar devam etmek.
hatta o kadar keyiflidir ki anne-baba bile size katılır bazen. şimdi zannetmiyorum böyle şeyler olduğunu ancak köylerde...

ağlayanlar olmuş