askere gitmemek neden suç

söyleyin bana.
ben askerliğe gitmek istemiyorum. çünkü adam öldürme sanatı öğrenmek istemiyorum, hırsızın,gaspçısının, kolu façalı insan dışı mahlukatın yanında olmak istemiyorum, gece yarıları kalkıp uykumun içine sıçılmasını istemiyorum, komutanın ayak işlerini yapmak istemiyorum, azar işitmek istemiyorum, patates soymak günün 17 saatini mutfakta geçirmek istmiyorum, ömrümden 3 ayını heba etmek istemiyorum.

bunun için vidani-ret var. fakat vicdani ret yapanlar 6 ay hapis cezasına çarptırılıyor. buda 3.dünya ülke olduğumuzu gösteriyor. benim halamın oğlu mühendis.3 aylığına geldi askerlik yapmaya verdikleri görev ağaçların orda oturucak düşen yaprakları toplayacak. kusura bakmayın ben böyle saçmalıklarda olamam.

şimdi ya sev ya ba da ba du'cular gelir henüz askerlik yapmayanlar.bi ton laf söylemeye kalkarlar fakat askerlik günleri geldiğinde elinde patates sabahtan akşama kadar patates soyarken çok pişman olurlar.

peki diyeceksiniz o zaman türkiye cumhuriyetini kim korayacak, profesyonel askerlik diye birşey var. yaparsın onu doğuda aslanlar gibi savaşır. şimdiki gibi ceylan misali
pkk istedigi zaman avlayamaz

herneyse sizler devlet için birer piyonsunuz vatanseverlik gazını size fazla veriyorlar, tıpkı satranç gibi.ve sizler asla ses çıkarmıyorsunuz. beni belki biliyorsunuzudr ben finlandiya-türkiye arası yaşıyorum. çift vatandaşlığım var fakat türkiyede doğdugum için askerlik yapmakla zorunluyum 3 ay.fakat bunu yapmayacağım

neyse okursanız faydalı olur sistemin köpeği olma yolunda bazı şeyleri farkederseniz özet geç bin derseniz size iyi günler umarım sistem sizi severde cebinizde 1 lira bırakır.

uluslararası bir söz ile bitiriyorum : don't destroy yourself, destroy the system.

@37 askere gitmiş birisi.

edit : ulan amcık ağızlılar. herkes askere gitsin diyorsanız 25 şehit olduğunda üzülmeye hakkınız yok huur evladları sizi. bu iş professonel iştir yannan kafalılar eline tabancı almamış adamı çatışmaya yollarsan ölür onu oraya atış poliganı için koymuşsundur

edit2: bakın birde şöyle anlayım ; A ile B diye birisi var . ikiside farklı devletleri yönetiyor. ikisi kavga ediyor. kınama yayınlıyorlar. restleşiyorlar.sonra savaşa çıkıyor. onların ikiside savaşa girmiyor. koltukta dal taşşak yayılıp emir veriyor ama siz gidiyorsunuz ve ölüyorsunuz.ve o devlet başkanları size milliyetçilik gazını veriyor. ölmek istiyorsanız bişey diyemem ama ben piyon değilim

sevgi̇li̇ bedelli̇ asker kardeşi̇m;

duydum ki askerliği 1 ay olarak yapacakmışsınız; sadece 1 ay… sanırım akıl almaz nöbetler tutmayacaksın. mutfak nöbetin de olmayacak… ve hepsinden önemlisi, hiç mektubun gelmeyecek. 30 günlük ayrılıkta mektup ne zaman gelecek, ne zaman gidecek!?… anneni babanı kardeşlerini, yavuklunu, memleketini özlemeyeceksin. özlemeye vaktin kalmayacak ki. kışlaya teslim olduydu... n; içtimayı öğrendiydin; uygun adım yürümeyi becerdiydin; basit talimlere çıktıydın derken 30 gün dolacak… biliyor musun 30 günde elin hiç silaha değmeyecek; barut kokusu duymayacaksın.

sevgili kardeşim,

10 bin avro falan verip askerliği 30 gün yapacakmışsın. bu, türk lirası ile kaç para ediyor bilmiyorum ama o kadar parayla küçük çaplı bir iş kurulur herhalde. mehmetçik, bu parayla iş kurup hayatını kurtarır. belki sen de bu parayı vererek hayatını kurtaracaksın. ne güzel!..

kışlada bizlere “mehmetçik”, kısa dönemlere “mehmet bey”, sizlere de “mehmet ağa” denecek biliyor musun?

hem biliyor musun sevgili kardeşim, şu türkü bizi anlatıyor; sizi değil:

yemen yolu çukurdandır
karavanam bakırdandır
zenginimiz bedel öder
askerimiz fakirdendir.

gene biliyor musun sevgili kardeşim, senin hiç türkün olmayacak. hiç bir yavuklu senin için,

asker yolu beklerim
günü güne eklerim
sen git yarim askere
ben sılayı beklerim

diyemeyecek.

ve hiçbir yavuklu,

kışlalar doldu bugün
doldu boşaldı bugün
gel gardaş barışalım
ayrılık oldu bugün

türküsünü yakamayacak.

neyse sevgili kardeşim… boş ver türküleri!… türküler karın doyurmuyor ki…

kardeşim,

demek bir can 10 bin avro ediyor ha!… canımız ne kadar ucuzmuş!… bir de 4 taksitte ödeyecekmişsiniz… ne kadar kolay!…

duydum ki, kurduğun iş aksamasın diye askerliğini para bedeliyle yapacakmışsın. biliyor musun sevgili kardeşim, ben 22 yaşındaydım ve henüz bir iş kurup hayata tutunamamıştım bile.

sevgili bedelli kardeşim,

ben vatan sevgisinin bedelini taksit taksit ödemedim… peşin ödedim… (allah bedeli can olarak ödeyenleri, taksit taksit ödemekten muhafaza eylesin.) acaba kaç milyar dolar beni ana-babama, kardeşlerime ve yavukluma kavuşturmanın bedelidir? benim ödediğim bedeli, parayla değil, bütün dünya ve hatta bütün kainat verilse, karşılar mı?…

sevgili kardeşim,

askerliğimin bitmesine 1 hafta kalmıştı. bir operasyona çıktık… 3 gün dağ başında kaldık… dönüşte saldırıya uğradık… önce rizeli murat şehit oldu ve bedelini peşin ödedi. arkasından hataylı hüseyin ve bingöllü samet şehit olarak bedellerini ödediler… sonra ben şehit oldum ve bedelimi peşin ödedim sevgili kardeşim… demek 10 bin avro param olsaydı; ben de askerliğimi bedelli olarak yapacaktım ve şimdi belki de evlenip çoluk-çocuğa karışacaktım. geçen bayramda anamın babamın elini öpecek, çocuklarıma bayramlık alıp sevindirecektim. olmadı sevgili kardeşim, olmadı!… o kara gecenin sabahında, ilk ışıklarla toprağa düştüm… biraz daha “kutsal vatan” olsun diye, kanımla bu toprağı suladım. benden sonra doğanlar rahat etsin diye hiç karşılık beklemeden toprağa secde ettim. şimdi o çok sevdiğim, uğruna hiç düşünmeden canımı seve seve verdiğim kara toprağın altındayım.

ben köyüme dönüp yuva kuramadım… evimde çoluk-çocuğumla mutlu yaşayamadım. çünkü vatan borcumu para vererek değil, can vererek, hem de peşin vererek ödedim. sen mutlu ol diye ödedim sevgili kardeşim. yeter ki sen ve çocukların mutlu olun!… sizin için vatan borcunu can vererek ödeyecek binlerce mehmetçik var bu ülkede. bizlerin can vererek ödediğimiz borcun karşılığı senin mutluluğun olsun. gam yemem… kıskanmam da… senin bu vatanda mutlu yaşaman, beni kara toprak altında huzurlu edecektir.

sevgili bedelli kardeşim,

senden bir ricam olacak… doğacak çocuğun kız olursa, adını elif koy… nişanlımın adıydı elif… elif, servi gibi bir kız idi… arkamdan çok ağlamış. hala dönmemi bekliyormuş… yavuklum kızının adında yaşasın… çocuğun erkek olursa adını mehmet koy; adında bütün şehit mehmetçikler yaşasın… bir de… bir de sevgili kardeşim, “köy” deyince, sadece tatil köylerini hatırlama; benim köyümü de düşün!… ücra bir anadolu köyünden lüks bir arabayla geçerken, ter ve tezek kokusundan iğrenme… o kokuyu içine çek… o kokuda benim kanımla suladığım toprağın kokusu da var.

seni allah'a emanet ediyor, alnından öpüyorum sevgili karde