anlat panpa, iyi gidiyordun burada bırakma

Ömrümüz beklemekle geçiyor. Gelmesi nerdeyse imkansız olsada en ufak bir ümid o bütün imkansızlıkları göz ardı etmemize sebep oluyor.

imkansıza sadece imkansız diye aşık olur belki de insan. Belki de gercekten yanlış kişiler. Ama bizi istemedikleri için saplantı olup olmadiklarini bilemeyecegiz. Benim gozune bakmaya kıyamadigim kızı cix bir oglan züturecek iste. Param yok tipim yok ah be abi. Hic anlamıyorlar

Anlat be güzelim, dert paylaşınca azalır derler. Azalmıyor ama sen yinede anlat

Derdini gibeyim be baba

asla fotoğraflarda yanımda görünmeyeceksin asla bir çocuğumuz olmayacak , seni kimseyle tanıştıramayacağım , ses tonunu bilmeyeceğim , en sevdiğin filmi de ... seni niye bekliyorum bilmiyorum. ilk kez bu kadar umutsuz bir hayale tam bir umutla bağlıyım. Ne kadar asla desem de içimde hep bir belki var. Belki bir gün ... gelirsin , sarılırız , kokunu bilirim , yanımda durursun , gözlerinin içine doyasıya bakabilirim ama dediğim gibi belki yani...

edit bunu buraya yazmamın nedeni kendime bile itiraf edemediğim şeyi yazıp birazda olsa kabullenmek geçmek gitmek