Yaz tatilindeydik ve benim her gün dışarı çıkmam alışılagelmiş bir durum değildi.Hem de aynı saatlerde olunca şüphe oluşturuyordu. Annem ağzımı yoklar olmuştu, birşey yok diyip geçiştiriyordum her seferinde,"Aşık oldum, deli gibi seviyorum anne!" diyemiyordum.Hem nasıl diyeyim ki,ben hastalıktan ölsem kimseye haber vermezdim, zaten versem de ne olacaktı ki?

Arkadaşlarım desen hayır yok, sevgili desen o tamamen yok yani kimsem yok.

Temmuz'un sonuna doğru yine aynı yerdeydim. Hava kapalıydı, yağmur havası vardı kendi kendime "Yapma be olum burası izmir, kışın yağmur yağmaz, şimdi yazın ortasında mı yağacak." dedim. Mantıklı da konuşmuştum, izmir'de gördüğüm şiddetli yağmur sayısı yaşım kadardı. Böyle konuşurken güneş bulutların arasından göz kırptı, parçalı bulutlu bi hale gelmişti hava,ben kendi başıma oturduğumdan kendimle havadan sudan konuşuyordum, kafayı yicek hale gelmiştim.

Önümden geçen otobüsün siyah camlarında kendimi gördüm, siyah kapişonuyla oturan bir sosyopat vardı orda sanki, yanıma bu yüzden yaklaşmıyor olabilirlerdi..

Birden havada ki tek tük bulutlar beni konuşturmak istemezcesine yağmur yağdırmaya başladılar, hafif hafif yağıyordu, kısacası atıştırıyordu, sokaktakilerde şaşırdı, güneş açmıştı çünkü, birdenbire yağınca şaşırdık ister istemez.

Ben istifimi bozmadım, sokaktakiler de adımlarını serileştirmekle yetindiler. Aniden gök gürüldedi, ufak çığlıklar arasında yağmur bastırdı, bu sefer koşmaya başladı herkes, dışardan onları izlemek çok keyifliydi, tebessümlerime hakim olamıyordum. Koşuşturanlar arasında Nazlı'yı gördüm, yağmurdan kaçmak için Avm'ye attı kendini can havliyle. Kapısında durarak saçlarını kurulamaya çalıştı sporcu çantasından çıkardığı havluyla, anlaşılan antrenmandan geliyordu.

Biraz kurulandıktan sonra dışarıya baktı yağmuru izlemek veya dinmesini beklemek için,o sırada beni gördü. O sırada ki gülüşü beynime kazındı. Eliyle birşey yapıyordu, gözlerimi kıstım. Yağmur damlacıkları arasında onu görmek için. Eliyle 'Gel' işareti yapıyordu, beni çağırıyordu,bu benim aşık olmama yeter de artardı.Ben o an tepki veremedim,Avm'nin kapısını açıp 'Ne bekliyorsun, gelsene.' diyene kadar dünya yavaşlamıştı benim için.Bi anlık sarsılmayla kendime geldim. Arkamdan biri dokunmuştu, omuzumda bir el hissetmem benim için alışılmadık bir şeydi o yüzden ani bir hareketle arkamı döndüm.

Yaklaşık 2 senedir evden çıkmayan ve son 3 aydır gülmeyi tamamen unutmuş beni bile güldürmeyi başaran bu kahkahası beni yine kendine bağlamıştı, niye bu kadar çok güldüğünü anlamamıştım, espri bile sayılmazdı verdiğim cevap.Bir an olsun kafamı böyle düşüncelerden uzak tutmak için kafamı salladım iki yana, içimden "bu seferlik böyle şeyler düşünmeyeceksin,en azından o yanındayken" dedim ve ona bakmaya başladım.

Toparlamıştı kendini "Yine çok güldüm ve yine rezil ettim kendimi, sende yanımda olduğundan bizi" dedi ve onda en çok sevdiğim kabuğuna çekilen utangaç kız tavrını takındı. Yanakları allaştı ve eliyle yüzünü yellemeye başladı.

Kafamı sağ tarafa çevirdim ve gördüğüm bir plastik tabağı alıp ben de ona yardım ettim,ilk başta şaşırsa da sonra eğlenceli olmaya başladı.

Buzdolabının önünde durup içinde ki içeceklere baktım, kendime kola aldım ve ona da sporcu olduğunu hissettiğimden dolayı kakaolu süt verdim. Alırken küçük bir çocuk gibi teşekkür etti ve kakaolu sütünü havaya kaldırıp sallamaya başladı.

Bir tane yaşlı teyze meyve sularına bakarken Nazlı'yı farkedip "Tövbe estağfurullah" demeye başladı.Ben de şaşırdım ve ellerini tutup aşağı indirdim.

"Çok eğlencelisin ama benim için bu kadar hareket fazla" dedim gülümseyerek,o da gülümsedi ve bıraktığım bileklerinden birini tekrar yukarı kaldırdı, eliyle kapişonumu arkaya doğru attı ve 3 numara saçım ortaya çıktı.

Öyle görmesi şaşırtmıştı onu çünkü etrafında kafasını nereye çevirirse çevirsin popüler kültürden dolayı neredeyse ib*e olan erkeklere rastlıyordu.

"Saçların" dedi, cümlenin devdıbını merak ettiğimi gösterdim ve "sana yakışıyolar" dedi. Bişey demedim, sonra aniden elini uzattı,"Daha adını bile bilmiyorum,ben Nazlı" dedi.

Durdum, elini sıkmak için elimi uzattım "Ben de Harun" dedim. Karşılıklı memnuniyetlerimizi belirttik ve kasaya doğru yöneldik. Aldıklarımızı ödeyip dışarıya doğru baktım ve yağmurun dindiğini gördüm. Dışarıya çıktığımda hayat normal seyrine dönmüştü, sokaklar canlanmıştı, kedi ve köpekler dolaşmaya başlamıştı tekrardan.

Dışarı çıktığımızda Nazlı "Benim gitmem lazım görüşürüz ve teşekkürler" dedi elinde tuttuğu kakaolu sütü göstererek."Rica ederim" dedim ve tekrar önüme döndüm, karşıya parka doğru yürüdüm.2 haftadır ziyaret ettiğim parkta başka bir çift oturuyodu anlaşılan oraya da gidemeyecektim ve evin yolunu tuttum.

Gittiğimde meraklı bir çift göz üzerimdeydi "Bu yağmurda neredeydin?" dedi."Islanmadım,avm nin birine girdim." dedim. "Yanında sarışın bir kızla?" dedi gözlerini üzerime dikerek..

Hemen aklıma babam geldi ama bişey yapmadan önce sordum ne olduğunu
"Ne oldu anne?"
"Yok bişey oğlum"
"Nasıl yok anne ağlıyosun, kavga mı ettiniz? Eğer öyle bişeyse ve söylemiy.."
"Öldü oğlum."
"Anne kim öldü söyle,tek tek söyleyip çıldırtma beni"
"Fatma teyzen, daha akşam üstü yanında oturup birlikte kısır yemiştik, yarım saat önce kalp krizi geçirmiş. Kızı aradı 5 dakika önce, kurtaramamışlar." der demez gidip sarıldım. Teselli yaptığım en kötü şeydi belki ama elimden geleni deniyordum.

Sonuçta karşımda ki annemdi,her ne kadar yapamasam da onun için denemeliydim. Onun ağlaması benim için en dayanılmaz şey..

Ne kadar bişey yapmaya çalışsam da elimden gelen yetmemişti ona, gidip yattılar babamla,ben de tekrar bilgisayarımın başına döndüm.

inci sözlüğü açtım ve "nasıl p*ç oldum anlatıyorum" adlı hikayeye devam etmeye başladım.O hikayeye özel bir şarkı da bulmuştum."Allame&Görkem Tekdal - Yağmurunla Kal" her bu hikayeyi açışımda yandaki sekmede bu şarkıda olur ve bana hikayeyi okumam sırasında eşlik ederdi. Normalde neredeyse hiç dinlemezdim.

Bazı şeylere özel bir anlam yüklemeyi severdim, değişik bir özelliğimdi ama sonuçta beni ben yapıyordu. Bazen özel bir anlam yüklediğim kişiler bırakıp gidiyordu beni, bazen hiç yanımda bile olmadıkları halde gidiyorlardı.

Gece saat 4e gelirken yatağa uzandım ve uyumak için gözlerimi kapattım ama hayalgücüm onun yüzünü gözlerimin önüne getirmişti. Gözlerimi açtığımda karşımda koskoca bir siyahlık vardı. Hergün yatarken gördüğüm duvar daha önce hiç bu kadar dikkatimi çekmemişti.

Düşünmeye başladım. Onunla ilk karşılaştığımız zamanı, gülüşlerini,yağmurda bileğimden kavrayıp alışveriş merkezine sürüklemesini, farkındayım bunlar bizi ne sevgili ne de iki aşık yapardı.

Ama sanırım ben aşık olmuştum,ilk defa hissettiğim bir duyguydu bu.Ne yapacağımı bilemiyordum.Her gün gidip onu görmek için öğle sıcağında, izmir'de parkın birinde oturuyordum. Sırf onu tekrar görebilmek için..

Benim için fazla güzel olan şeyde elbet bir acı da olacaktı. Bugün onu daha önce hiç görmediğim -ki bu normal evden çıkmıyorum- bir çocukla gülüşürken,hem de bana selam verip gülüşürken görmek yeterince moral bozukluğuna sebep olmuştu bende. Canımı sıkan bişeyler vardı ama ne ona söyleyebilirdim ne de herhangi bir müdahalede bulunabilirdim. Daha aramızda fol yok yumurta yok.