derdimi sadece size anlatabileceğimi düşünüyorum biliyorum siz de beni dinlemeyeceksiniz ama ben yine de içimi dökeceğim ailem bile beni dışlarken sizlerin beni anlamanızı da beklemiyorum açıkcası isterseniz biraz kendimden bahsedeyim 20 yaşındayım ne bir sevgilim ne de bir dostum var asosyal yalnız bir insanım yıllardır üniversiteye hazırlanıyorum ama hiçbir umut yok neden yalnız olduğuma şöyle bir dönüp bakıyorum da acaba çok mu kötü bir insanım? hayır aksine insan canlısıyım, fakir miyim? evet hem de çok, tipsiz miyim? sayılır, ama bunlar bir insanın yalnız ve mutsuz olması için yeterli şeyler değil yaşıtlarım karı kız peşinden koşarken ben bir engelli gibi onları camdan izlemekle yetiniyorum ağır sosyal fobim var insanlarla iletişim kuramıyorum her sabah uyandığımda yaşadığım için şükretmek yerine lanet ediyorum her günüm mutsuz her günüm huzursuz sıkıldım artık bu kısır döngüden bir şeyler yapmam gerekiyor farkındayım ama elimden hiç bir şey gelmiyor derdimi anlayacak kimsem yok yavaş yavaş ölüyorum sessiz sessiz içten içe ağlıyorum duygularımı kaybettim hissizleştim kimseye karşı bir şey hissetmiyorum bu kahrolası dünya da yaşamaktan bıktım artık nefes almak istiyorum haykırmak istiyorum ben de yaşıtlarım gibi karı kız peşinde koşmak istiyorum bir dostum arkadaşım olsun istiyorum ama yok işte yok bunlara artık bir dur demek istiyorum ama artık gücüm ve takatim kalmadı yaşama duygumu kaybettim dünyadan soyutladım kendimi adım adım bataklığa sürükleniyorum batıyorum sürekli kurtulmaya çalışıyorum o bataklıktan ama yapamıyorum daha da batıyorum neyse sizleri de kendi derdimle rahatsız etmek istemiyorum kendinize iyi bakın iyi geceler hep mutlu olun...

yaşadığın yerde yüksek bir bina varsa yapılacak şeyi biliyosun ;)

(#159454780)

Edit: ekside depara kalkmışım

intihar et kurtul.

Emin ol yalnız değilsin kardeşim

üniversiteye girince düzelirsin panpa, olmadı bi mesaj kadar uzağındayız

ulan bu sosyal fobi üniye gidince düzeliyo mu sanıyonuz siz.3 sene oldu hala aynı tak amk. okulda bir tane kızla tanışmadım

Direk konuya giriyorum
1. Cebine yeterli miktarda para koy. Ailenin durumu kotuyse part time isler var. Ya da burs, aile dostu falan bir sekilde maddi yonden belini dogrult

2. Etrafindaki populer mekanlari arastir. En cok kari kiz nerede takiliyor oralara git ama Indiana Jones un define bulmasi gibi hemen her hatuna atlama. Uzaktan kes kizlari, cakmak falan iste inceden inceden muhabbete gir. Iyi hissettirecektir

3. Pgibiatriste git. Ben de gidiyorum. Tip bilimini kucumseme faydasi oluyor gerekirse ilac kullancaksin

4. Sosyal medyayi kullan. Guzel tweetler at, fotograf falan cek telefonundan onlari yukle hobin olsun

5. Cevreye duzene ve sisteme kufredecegine mevcut sistemin en iyisi olmaya calis. Dogadaki tum organizmalar gibi cevreye uyum saglamak zorundasin

6. Biraz arastirma yap kulturlu ol, vikipedi de rastgele bolumunde takilabilirein veya youtube da guzel belgeseller var onlara takil, hosuna giden bir sey bulursun

7. Kendine ozen. Sacin sakalin yerinde olsun giydigin kiyafetler temiz ve uyumlu olsun cok pahali olmalarina gerek yok. Fazla kilon varsa spora git bi sekilde cekici gozukmek zorundasin

Not: ben de senin gibiydim. Su an yasim 19. Ben de 15 yasindayken senin yasadiklarini yasamistim. Duzelecek merak etme

Senden istegim: dediklerime kulak ver. Bir tesekkur etsen, nick altıma yazı yazsan yeterli. Bu dediklerime ozen gosterirsen hayatin degismek zorunda.

Dip not: yasadigim hayati merak ediyorsan ozelden sosyal medya profillerimin linklerini atabilirim

Saglicakla kal!

Burda yazıyosan asla yalnız değilsin panpa

20 yasindayim ayni durumdayim bu sene zar zor dershaneye yazildim sosyalfobi yuzunden tabi. benim icinde tek cikar yol universiteyi kazanmak o zaman rahatlayacagimi dusunuyorum

Panpa güzel bi cigara sarıcan bak, yemin ediyorum kendini bulursun. içip hemen sosyalleşicen. Gençken içer içer boş beleş avm'lere sarardık masalarda otururduk aptal aptal hareketler. Milletin patateslerini araklardık. Şimdi güzel temiz bir kanal bul 20'lik çöz bişiler iç odanda takıl, kimseyede bulaşma.

panpa kız değilim ama konuşmak istersen mesaj atabilirsin benim de durumum aynı

Valla unide cagre degil amk ben bu zamana kadar hic bir kizla gidip konusamadim uniye geldim hala konusamiyorum ams yerinde yok arkadas cok utangacim kardesim bende senle ayni dertten muzdaribim amk yeni arkadas yaparken bile yanjmdaki arkadasim tanisip beni tanistiriyo anca kiz konusunda her seferinde simdi yapiyom deyip geri oturuyorum amk

Pnp lise de bende bi kızla bir cesaret konuşmaya çalışmıştım, sesim titriyodu heyecandan mk :d

Yalnız değilsin pnp bu duygularda.

çare üniversite ama gibik bir bölüm değil ;)

Onunda modası geçti su yy da sanmıyorum öyle çok asosyal

Ananı sijeyim huur cocugu asosyal pic 50tldemi yok spora falan git

Oo ulan gecim derdin yoksa zırlama bosuna

Panpa sosyal fobi bendede var yapamama korkusu muhabbet edememe yanlizljk ne bilim

ahahahaha asosyal bin :D