kalk kahvaltı yap bilgisayar başına geç müzik aç aynı anda hem vizeye çalış, sözlükte takıl, facebook ve whatsapp kontrol et,akşam yemeği ye,2 komik bir şey gör gül geç sonra tekrar aynı şeyler ve en sonunda yat zıbar.

gece 5 uyu öğlen 1 kalk kahvaltı yap televizyonda 7 ye kadar izdivaç izle sonra akşam yemeği azcık haberlere bak haberler bitince film varmı dizi varmı diye televizyonu tara aksam 11-12 ye kadar televizyon izle aralarda çekirdek mandalina elma ayva löp löp zütür sonra kapa televizyonu aç pcyi sözlük takıl film izle arada sigara yak 31 çek gece 5 te uyu.Bu kadar.

Yaş 24 okumadım, işsizim ve sanırım asosyelim.

Arasıra markete gidiyorum o arada dışarda oturup bi kaç sigara içiyorum, denk gelirsem bi kaç arkadaşla havadan sudan muhabbet onun dışında evdeyim.

Dışarıyı çok sıkıcı ve gürültülü buluyorum, evde huzur içinde oturmak, sözlükte takılmak, oyun oynamak, doyasıya şarkı dinlemek daha samimi ve içten geliyor.

Nargile yaktım müzik dinliyom panpa

monotonluktan ölcem amk hergün bi gün öncekinin aynısı

Okula gittim yine aynı his bu huur çocuklarıyla ben nasıl aynı dünya da yaşıyorum diye düşündüm biraz gibtigimin mat dersini dinledim sonra eve geldim full yattim aksam 8 de kalktim yakin olan kiz arkadasima yazdim manitasi yanlis yapmis iki dakka konustuk sonra gorusuruz yazdim hergun boylw geciyor benim cok arkadasim var lakin hepsi huur cocu iki yuzlu hele bi tane kiz kardes dedigim bi huur var onun ben tekrardan anasi i gibim

Dershaneye gec girdim matematikci huur almadi beni sonraki ders bostu arkadaslarla cay ictik, dershaneden sonra kafeye gectim 2 el dotada yenildim kalktim, deist bi arkadasla evren hakkinda tartistik saat 9 oldu eve geldim geldigimden beri sozlukteyim yuh amk saat 22.35 olmus ders yapip tekrar gelirim sozluge sonra yatarim bu yani

Sonra ayaga kalktık bi sarıldık ama öyle bi sarıldık ki o an kıyamet bile kopsa ayıramazdı bizi ona sarılırken ruhum içimden çıktı bulutlarda gezmeye başladı sonra tekrar oturduk bi an bana çok sert bi tokat attı ama çenem uyuştu öyle sert bi tokat ben noldugunu anlamadan hakettin bunu dedi çok üzdün beni falan dedi sonra ben hala tokatın etkisindeyim tabi sarıldım bunun beline başımı omzuna koydum söylemeye başladım. Seni ben böylee severkeen ne oldu öylee çekip gittin diye sonra yanagından öptüm göz göze geldik o an içimden bi ses öp lan diye bagırdı bende yapıstım bi anda ve gözlerimi kapattım cok sasırmıstı ama karşılık veriyodu oda o an dedim ki kendime yeniden doğuyorum şuan sonra çekildim ben bi gülüştük falan ben sonunda laaan falan diye bagırıyorum ama nasıl mutluyum size anlataamam ve dedimki bu kız benim karım olucak kesinlikle izmire gitmeme 1 hafta kalmıstı o sıra ben aşırı üzülüyodum ondan kopucagım icin sonra gittim uçak kombinesi aldım her cumadan pazartesiye ankarada olucaktım herşey mükkemmel gidiyodu ve beni beklicegine söz vermişti ben hayattan zevk almaya baslamıstım dünya cok güzel bi yer falan diyodum kendi kendime harbiden çok aşık olmustum lan gün geldi izmire gitmeme 2 gün var bulustuk sabahtan biseyler yedik falan sonra oturduk bunların orda bi banka sarılıyoruz falan bu bana gidiyomuymus benim bebisim dedi ulan o an aklımdan hiç cıkmaz ben buna sarılıp aglamaya basladım ama hıçkıra hıçkıra aglıyorum .. Bi sigara içip gelcem

25.11.2015 (20:36)

şimdi anlatacağım şeyle ilgili olarak başlıkta açtım zaten.

(bkz: neden ben böyleyim)

öncelikle bi' ön bilgilendirme yapayım.

yaşım:21
bilgisayar mühendisliği 3. sınıf öğrencisiyim.
ailemden herkes hayatta ve sağlıklı çok şükür

bunları söylememin sebebi yaşımı çok küçük ya da hayatında yapacak hiçbir haltı bulunmayan (normal şartlarda bir sürü var bu söylediklerime göre ama ben yok hissediyorum ayrı konu) biri olmadığımı anlayın ve bunları göz önünde bulundurarak anlatacağım şeyi değerlendirin ya da konuyla alakalı yorum yapın diyeydi

biraz önce odaya geldim, üstümdeki bluzu çıkardım. arkamdaki cam açıktı ve sırtım biraz üşüdü. sadece 10 saniyeliğine kıyafeti katlayana kadar sırtım açık kaldı. o anda aklıma şu geldi. yıllar önce olsaydı tam ben kıyafetimi katlarken annem odaya gelirdi, o 10 saniyenin tam ortasında gelir ve beni o şekilde görüp "metalci bak üşüteceksin öyle dolanma birde cam açık" falan derdi bende "ya anne ya daha yeni soyundum, şimdi katlayıp giyecektim kıyafetimi" derdim ve olay biterdi. ama o anda ben katlarken, yani günümüzde annem yoktu yanımda. bana üşüteceksin diyen biri yoktu. evet yine kendime dikkat edebilirdim. anneme gerek yok kazık kadar adam oldum ama yinede beni öyle kötü bir his ve o anki üşümem 5 üzerinde 3 derecesindeyse o anda bunu düşündüğümde, bu durumu anımsadığımda 5 üzerinden 5 in bile yeterli gelmeyeceği bir soğukluk bütün vücudumu sardı. biri o anda, tam o anda bana dokunsaydı eminim bütün vücudum o soğukluğundan dolayı un ufak bir şekilde odanın her yerine saçılır ve sanki hiç varolmamış bir hale gelebilirdim. bu kadar çok etkiledi bu anımsayışım.

şimdi söyleyin beyler, ben neden böyleyim, neden bu kadar çok küçüklüğüme, eski günlere aşığım. neden sürekli annemin babamın yanında olduğum, saat 9 da zorla yatağa yatırıldığım günleri deliler gibi özlüyorum?

neden, neden, neden..?

Asosyal değilim ama son zamanlarda insanların kendilerini en iyi varlık zannetmelerinden bıktım. 1 aylık erzaklarımı sigaralarımı depoladım. Kendime gelene kadar kendimi eve kilitledim ve anahtarı memleketine giden bi arkadaşa verdim. Ankarada özel bir hastanede kalp cerrahıyım izin almam zor oldu ama rapor alarak kurtuldum. Artık kendimi hep olmam gereken yola verdim, Allah yoluna. Aslında biliyor musunuz, eğer gerçekten isteyerek ibadet ederseniz içinize dolan o huzuru size hiçbir şey veremez. Az önce ben neden dinimden uzaklaşmaya başladım, nasıl yaradana teşekkür etmeyip onun verdiği nimetleri kullanabiliyorum diye düşündüm ve saatlerce zikir çekerek ağladım. Artık hiçbir insana ihtiyaç yok, tabi sözlükteki panpalar özel.

peder için gittiğimiz hastanede eski sevdiğim o kıymetli mi görür gibi oldum. Çok seçemedim kafam bi anda doldu tüm o eski şeyler geldi gözümün önüne. Onca zaman sonra kesin olarak tanıyıp tanıyamamak ikileminin mücadelesini verirken gözüme inen o karanlık geldi aklıma o yüzünün hafızamdaki yerinin kayboluşu...

hafta içi işte oluyorum, gün sonu eve gelip sözlüğe bakınıyorum.
hafta sonu sabah kalkıyorum bilgisayarı açıyorum bakıyorum sonra biraz tv sonra tekrar akşama kadar bilgisayardayım...

özet: asosyal adamın ne yaşantısı olacak evdeyiz işte bütüngün!!!

her sabah 8-9 civarı kalkıp ekşi, inci,twitch, alkışlarlayaşıyorum arasında mekik dokuyorum. liseden mezun olduktan sonra az buçuk iletişimim olan arkadaşlarımla da iletişimim kesildi. arada bir bu çocukların instagram, twitter adreslerinden son paylaştıklarını okuyup kendime hep neden yalnızım ? diye soruyorum.11'e doğru kahvaltı yapıyorum. daha sonra akşam 6'ya kadar ygs - lys çalışıyorum. yemek,müzik derken tekrar bu kısır döngünün başına geliyorum.

Ama ben cidden tutuldum kıza özgüvenim olmadığı içinde açılamıyorum tabi zamanla biz çok yakın olduk öyle böyle degil lise sona geldik okulları değiştirdik ikimizde ben eryamanda o batıkentte bi okula geçti muhabbetimiz koptu biraz o ara ben köpek gibi ygs çalışıyodum ama arada hal hatır soruyoduk ygs geldi çattı ben o kadar çalışmama ragmen 250bininci oldum sonrada lys ye 2 ay kala ayagım kırıldı dedim çalışmıcam nolursa olsun falan herneyse bilen bilir ankarada milli kütüphane var arkadaşlar beni gaza getirdi çalış diye falan gittim kayıt oldum kütüphaneye bi baktım buda orda arkdaşlarıyla falan bi sarıldık merabalaştık ama ben nasıl mutlu oldum gördüğüme o zamanlar tekrar bi yakınlaştık hergün beraber gidiyoduk nerdeyse ama ben sadece onunla vakit geçirmek için gidiyodum ders falan umrumda degildi bu arada beni sabahın 6 sında hiç bi güç uyandıramaz normalde ben güneş doğmadan evin içine doğuyodum 6 da çıkıyodum evden kütüphanede sıra beklemeyelim diye .. Bi sigara içip gelcem

Cok saglam ortam olmus beyler helal olsun. Eski inci aklima geldi

Ulan harbiden sanki ruhum çıktı canımdan bu kız gitti gideli pgibolojim berbat bi halde ailemle konusmuyorum ve geceleri uyuyamamaya basladım uyumak için iğne vurduruyodum antidepresan falan kullandım ama sadece mayıştırıyodu beni tekrar ankaraya döndüm kardeşim dedigim insanlar ben izmirde bunları yasarken bana destek olmadılar ve cok üzülmüstüm bi çoğuna rest çektim yine hergün fix onun evinin önünde yarım saatte olsa oturuyodum ulan bi gün gece 11:45 mesaj geldi ondan nerdesin diye bende sanane dedim sonra ne yüzle yazıyosun hala falan agzıma gelen küfütlerin hepsini saydım baya kötü davrandım sonraki gece bida mesaj attı düzgünce konusalım falan diye adam gibi konustuk o gün ben yasadıklarımı anlattım cok üzüldü bana yanında olmama izin ver tarzından cümleler kurdu ben bu kadar acı çekmisken bi anda affedemezdim onu o ara ankarada 2 hafta kaldım devamsızlık falan umrumda degil baktım ki zamanla yaşamaya deger harbiden hic bisey yok geceler boyu intiharı düsündüm harbidende kararlıydım insanlar benden korkmaya baslamıstı artık gece 2 de falan evden cıkıp yanlız basıma geziyodum sarkı dinliyodum sabaha karsı eve geliyodum bi abimle dertlestim birazda olsa kendime getirdi beni intihar fikrinden vazgecmis gibiydim ama aklımın bi kösesinde duruyo hala arkadaşlarımdan koptum kimsem yok ya bildigin aşırı yalnızım herkese rest çektim döndüm izmire hayattan cok güzel bi ders almıştım bu yaşadıklarımdan sonra bugün 56 gün oldu benden ayrılalı ben zamanında bi söz vermistim vazgecmicem diye ve hala bu sözümün arkasındayım hala ankaraya gidip geldigimde giderim evinin önüne özet olarak beyler bu hayatta kendinizden önemli hiç bişey yok kendinizi asla bu kadar yıpratmayın dinlediginiz icin sağolun

ilk zamanlarda durduk yere gelen tıkırtılardan tırssam da, zamanla birbirimize alıştık.
sanırım dilimizi öğreniyorlar, belirli aralıklarla mustafa topaloğlu ve ajdar açıp felsefe çalışıyorum. artık gülme ya da tak tak sesleri yerine muz kelimesini duyuyorum.

buda benden gelsin panpalar.
https://www.youtube.com/watch?v=cR75fC32bIQ

edit: bu arada profilimdeki kapağa o kızı da iliştirdim helal et

ulan başımıza ne geliyosa aşktan geliyo ne lanet bişeymiş bu

bazıları da asosyallikle "hatun bulamama"yı aynı şey zannediyor. arkadaş çevren varsa hatununu da bulursun, her erkek ondan muzdarip zaten, tasa etme. ancak asosyallik önemli bir problem, öteki ise alt küme gibi bişey.