AĞRI / DOĞUBAYAZITA
Genelde astsubaylar subaylar otobüsle falan pek uğraşmazlar kendi arabalarına atlarlar giderler fakat yollarda çok sıkıntı oluyor yani bundan 10-12 önce katliam kabul edilmiş yol kesme olayları var. Keza bende korkardım öyle şeylerden belirli bir yere gittikten sonra askeri eşlikle gitmek en iyisi. Atladık otobüse salladık elleri bismillah dedik. içte hüzün var burukluk var stres var ama bu stres askeri stres nizamiyeye giriyorsun kamuflajı üstüne geçirdiğin zaman o stres bitiyor. Gece yolculuğunu da hiç sevmem yol da bitmiyor zaten o zamanlar telefonlar var da böyle detaylı değil zaman geçirecek bir şeyde yok. Gözüm birine ilişti böyle tam sağımda ön çaprazda oturuyor bir baktım çok güzel saçları var hafiften yandan yanaklarını görüyorum hani yandan baktım dedim ki “ulan bu kız kesin dünya güzeli” fırsat bekliyorum ki dönsün diye kafamı yaslamışım sadece gözüm orada “tak” o sıra kız dönmesin mi sola doğru o sol cama bakıyor ben ona bakıyorum. Kıvırcık saçlı o biçim siyah bir üstü var hafif kırmızı tonları var. Altta kapalı renk bir pantolon giymiş. Kıza baktıkça büyüleniyorum bayağı bir seyrettikten sonra düşündüm “otobüs Ağrı otobüsü otobüsün %70’i kro bu hanımefendinin bu arabada ne işi var?” kafamda kuruyorum falan derken otobüs sağa yavaş yavaş yanaştı bir bekleme alanına girdi. Muavin ortaya çıktı “Arkadaşlar 15 dakika ihtiyaç molanız var” dedi. zütüm yapışmış hafif uyuşuklukla 3 saat kadar kıpırdamadığım yerden doğruldum hemen aşağı inerek bir sigara yaktım. Sigarayı titreyerek içerken otobüsün kapısından kestiğim hanım indi ilk defa bu kadar net görebilmiştim. Elini çantasına attı sanırım Bonddu hala unutmadım sigarasını çıkardı. Yaktı çekti bir duman benim durduğum kenara doğru geliyor. Beş on adım attı hemen 5 metre kenarıma geldi o orada sigara içiyor ben burada “Ulan laf atsam mı acaba numarasını falan alır mıyım” diye düşünüyorum içimden ama o zamanda herkeste telefon yok. Neyse zaten askersin orada neler yaşayacağının garantisi yok belki öleceksin at bir laf dedim içimden. “iyi yolculuklar Merhaba” deyiverdim. Kadın hafif şaşırdı beklemiyordu “merhaba sağ olun” dedi sanki bir şey isteyecekmişim gibi bakışı vardı. “Ben astsubayımda Ağrıya tayinim çıktı oraya gidiyorum siz neden Ağrıya gidiyorsunuz yani çokta gidilip gezilecek bir yere benzemiyordur herhalde” dedim. “Ne Ağrısı?” dedi. Şaşırdım. “Ağrı işte Ağrı il olan doğuda Kars Iğdır Ağrı” Yüzüme bakıyor bende ona bakıyorum ama ikimizde anlamsız bakıyoruz ters giden bir şeyler var ya o ayvayı yedi ya da ben. Kadın ciddi şekilde ama aşırı ciddi şekilde “Bu otobüs Ağrıya mı gidiyor” dedi. “inşallah gidiyordur hanımefendi otobüs gitmezse büyük sıkıntı olur” deyip kadını orada bıraktım ve muavinlere doğru hızlıca yürümeye başladım. Bakmayın böyle sempatik olduğuma taşı sıksam suyu çıkar askeriyede farklı sivilde farklı benim hayat bu. Muavini buldum “Muavin bir bakıver kardeşim” dedim. Muavin zayıf mavi gömlek giymiş kalın gözlük takmış hafif sakalları çıkmış 21-22 yaşlarında bir delikanlıydı. “Muavin bu araba Ağrı arabası değil mi kardeşim?” diye sordum.

Yarbay saçları hafif beyaza yaklaşık sert ve dik bir adamdı ona karşı konuşmak büyük güç isterdi asil bir Türk subayıydı. Yarbay üsteğmene baktı sadece bir bakışla anlaştılar üsteğmen masanın önüne geçip üstüme doğru yürümeye başladı kolumdan tutup beni dışarı çıkardı. Kapıya gelir gelmez biraz uzaklaştık ve “Ulan gerizekalı sen Cevatın arkadaşı mısın?” diye sordu. “Evet komutanım” dedim. “Oğlum manyak manyak hareketler yapma ikimizin de dıbına koyarlar bak yarbayın yanında hesap sorar gibi konuşmak senin ne haddine” dedi. “Tayinciyim ben komutanım burada işim yok Cevat abi seni görmemi istedi diye geldim” dedim. Üf püf yaparak “Nereye?” diye sordu. “K***” dedim. “Geçmiş olsun” dedi. “Sağlık olsun” dedim. Üsteğmen beni pek sevmemişti belliydi kan uyuşmayınca dostlukta kurulmaz “bekle burada yada bekleme git uzakta bir yerde bekle Yarbay seni görmesin” dedi. “Tamam” dedim ve bahçeye çıktım daha ilk günden uykusuzluk çökmüştü delikanlılığa tak sürdürmediğimiz günlerde ilk günde ayvayı yiyorduk Allahtan bir sıkıntı olmadı geçtim bahçeye bekliyorum. Yarım saat beklemenin sonunda bir askeri araç yaklaştı motoru açık şekilde bekliyordu üsteğmen binadan çıktı bana işaret ederek “hop astsubay atla atla” diye bağırdı. Elimde tamam işareti yaparak sırtımda ki çantayı arabanın sağında bekleyen askere verdim arka koltuğa geçtim. Arabaya geçtiğim anda iki er “hoş geldiniz komutanım” diye beni selamladı. “Sağ olasın eyvallah rahat olun kasmayın siz hangi karakoldansınız” diye sordum. “Komutanım biz ikimizde sizin karakolunuzdayız yani siz K***’a atandınız dimi?” diye sordu. Evet diye onayladım. 1 haftadır astsubaylarının olmadığını beni merakla beklediklerini bana ilettiler. Hafif bıyık altı gülüşü olur ya onu yaptım. “Merakla bekliyorsunuz ama nizamiyede bu kadar yumuşak olmam” dedim. ikisi de tebessüm etti yola devam ettik. Ulan çok kuytu yerlerden gidiyorduk Elazığa göre daha kötüydü buralar her taraf dağ yüksek yamaç hayal kuruyorum buralarda neler yaşayacağım acaba yepyeni bir sayfa. Erlerden şoförün yanında oturana seslendim “bölgede terör durumu nedir?” diye sordum. “Komutanım kaçakçılık olayları çok oluyor karşımızda ki köy berbat bir köy gündüz dostlar gece düşmanlar o köyle aramızda buzullar var çok fazla tuzak ve taciz yaşıyoruz karakol baskına çok müsait askeri disiplinin üst düzeyde tutulması gereken bir yer” diye ekledi. “Yakın zamanda bir şeyler oldu mu?” diye sordum. “Komutanım benim 9. Ayım son 2 aydır hareketlenmeler var ama biz er olduğumuz için çok konularla ilgili değiliz emir askeriyiz.” Diye ekledi. “Gidelim bakalım görelim neler olacak” dedim.

Merkezden yarım saat uzaklıktan yol giderek otoban tarzı yoldan dar bir patikaya girdik sol tarafımızda 10 metre kadar uzakta uçurumların olduğu bir patikaydı. Askere döndüm “ben ne kadar disiplinli ve delikanlıyım öğrenmek ister misin?” dedim. Sağ koltukta oturan er aynadan bana bakmaya çalışarak “uygunsa öğreneyim komutanım” dedi. “Siz benim askerimsiniz dimi” diye ekledim. “Evet komutanım” dedi.
“Size yapılan yanlış rütbe ne olursa olsun size yapılan kabahat kıdem ne olursa olsun size sıkılan kurşun kim sıkarsa sıksın yanlış yapanı da suçlu bulanı da size kurşun sıkanı da bu uçurumlardan atarım” dedim. Askerler babacan bir astsubayın bu sözlerinden güç almış olacak ki “komutanım gerçekten çok baba bir insansınız Allah sizi başımıza resmen ihtiyacımız varmış diye vermiş” dedi. Yola doğru bakarken gözlerim dalmıştı gözümü kapatıp açtım “benim annem de babam da var onlar beni bu vatana yetiştirdi ben Türk askeriyim” ayakuçlarıma ters konmuş çantayı açarak içeriden bayrağı çıkardım “tüm olay bu, bu bayrak yere düşmeyecek aram sizinle daima iyi olacak anlaştık dimi?” diye sordum. “Anlaştık komutanım” dediler. Karakola yaklaşmıştık zaten patikadan gittikten 3-4 dakika sonra ileride hafif yokuşlu yoldan karakol kendini göstermişti. “Karakolda rütbeli var mı?” diye sordum. “Asteğmen var” dediler. Asteğmenler günahsız gençlerdir kimi ailesinin borçlarını ödemek için gelir kimi öğrenim döneminde ki borçları için kimi askerden sonra birikmiş parası olsun diye ben astekleri severdim. Astek deyip geçme aldıkları eğitim çok sert ama hep üzülmüşümdür onlara okuldan çıkıp dağın başına gelmek ilginç bir pgiboloji. Karakola yanaştık karakol içerisinde merakla bakan erler beni karşılamak için bekleyen çavuş onbaşılar derken karakolun kapısına geldik selam verdiler daha ilk günden hayt, huyt yapmak bize yakışmaz kafa selamı ile karşılık verdim çavuşun karşısına geldim. “Çantayı çavuşa uzattım her şeyimi hazırla yerimi yurdumu odamı elbisemi kıyafetimi 305 saniyen var çabuk hallet” deyip onu gönderdim. Erler bana bakıyordu kimi selam verip tokalaşmaya geldi onlara da babacan tavırla karşılık verdim. O sıra karakoldan sert bakışlı beden öğretmenliği okumuş sportif atletik bir asteğmen çıktı. Ondan yaş olarak büyüktüm pek bir fark yoktu. Beni gördü selam verdi “dur hocam ne yapıyorsun burada saygı var eyvallahta rütbene saygısızlık yapmayıver” dedim. Ayıp olmasın diye ben bir esas duruşa geçip selam verdim. Her ne olursa olsun onun rütbesiydi onu ben ezip geçersem askerlerde ezip geçerdi. Astek çok mahcup duruyordu “sağ olun estağfurullah” deyip beni odaya davet etti. Gür sesimle bağırdım “10 dakika sonra herkes burada hazır olsun!”