Olmayan birşeye dua edip medet ummuyorsun.. Akşam yediğin yemek için bir yaratıcıya şükür etmiyorsun, çünkü o yemeği kendi paramla alıp yiyorum. Zifiri karanlıklarda bile cin inden şeytan gibi uydurmatik şeylerden korkmuyorsun, çünkü biliyorsun onlar yok. Olsa olsa beyninin en fazla sana oyun oynayacağını bilirsin. 31 çektiğinde yada biriyle seviştiğinde gusul alma ihtiyacı duymuyorsun. En fazla kendin için duş alırsın. Sana dinin dayattığı saçma sapan kurallara uyumuyorsun, falan filan bir sürü sayacağım şey var ama bazen kalbinde bir boşluk hissediyorsun o kadar.

O da yıllarca bir yaratıcının varlığına inanıp bunun boş bir inanış olduğunu anladığın zaman içinde bir boşluk, bir hüzün oluşuyor bu kadar.